| |
| | Mantis Part #11 |  | | | Η συνέχεια που περιμένατε... | | |
Το απόγευμα που σηκώθηκα, άκουσα συζητήσεις στο κάτω πάτωμα και έτσι κατέβηκα να δω ποιός είχε έρθει. Ήταν ένας κολλητός μου που είχε έρθει για να με δει.
-Έλα ρε Jim, πως είσαι; η αδελφή σου μου είπε πως είχες κάποιο ατυχηματάκι.
-Η αδελφή μου έχει μεγάλο στόμα, είπα και της έριξα ένα βλέμμα. Δεν ήταν κάτι σοβαρό. Κάπου γλίστρησα και έπεσα.
-Πολύ ωραία, μου απάντησε και συνέχισε. Μιας και δεν έχεις τίποτα σοβαρό, πήγαινε πάνω να ντυθείς για να πάμε να βρούμε τους υπόλοιπους.
Αυτή ήταν η καλύτερη πρόταση που άκουσα εκείνη τη μέρα. Πετάχτηκα από τον καναπέ και αφού ανέβηκα την σκάλα σαν σίφουνας, μπήκα στο δωμάτιό μου και άρχισα να δοκιμάζω ρούχα για να βάλω.
Ο καιρός ήταν σχετικά ζεστός, γιατί μπαίναμε στο καλοκαίρι, αλλά το βράδυ έκανε συνήθως ψύχρα. Επειδή ήμασταν όμως μια τρελή παρέα και αλλάζαμε γνώμη σε δευτερόλεπτα, έβαλα ένα τζινάκι φαρδύ, με ένα φανελάκι και ένα χαβανέζικο πουκάμισο και κρέμασα ένα ζακετάκι από πάνω για παν ενδεχόμενο.
-Ξέρεις... Δεν θα ανέβουμε σε πασαρέλα. Όποτε μην ντυθείς και σαν μοντέλο.
-Μην τρελαίνεσαι Chris. Μόλις τελείωσα. Αφού το ξέρεις ρε συ. Θέλω να είμαι έτοιμος για κάθε ενδεχόμενο.
-Έτσι έτσι!!! Αυτός είναι ο Jim Hopper που ξέρω. Αλήθεια ξέρεις ποιός άλλος θα είναι εκεί που θα πάμε;
-Ε.. Φαντάζομαι όλη η τρελοπαρέα. Εσύ, εγώ, ο Robert και ο George.
-Θα είναι και η Jessica.
-Μάλιστα...
-Έλα ρε φίλε. Ξεπέρασέ το επιτέλους!!! Η ιστορία αυτή έχει τελειώσει εδώ και καιρό.
-Ναι έχει τελειώσει. Μπορεί να χωρίσαμε αλλά είναι αδελφή ενός φίλου μου και δεν καταλαβαίνει ότι αυτός που είναι μαζί της τώρα δεν κάνει για εκείνη. Είναι ο χειρότερος που θα μπορούσε να βρει.
-Ούτε τον αδελφό της ακούει. Δεν πειράζει Jimmy. Το κακό δεν αργεί να δείξει το πρόσωπό του.
-Πάμε να φύγουμε γιατί θα τους στίσουμε τους άλλους.
Έτσι ξεκινήσαμε για να πάμε να βρούμε την υπόλοιπη παρέα. Θα μας περίμεναν σε ένα σπιτάκι ναυαγοσώστη, σε μία παραλία κοντά σε μια καφετέρια που πηγαίναμε και αράζαμε. Φτάσαμε με δέκα λεπτά καθυστέρηση και ως συνήθως εγώ την πλήρωσα. Ο πρώτος που μου έβαλε χέρι ήταν ο George.
Με τον George, γνωριζόμασταν από μικροί. Ξεκινήσαμε την παρέα μας από το δημοτικό και αφορμή ήταν ένα συλλεκτικό βιβλίο επιστημονικής φαντασίας με ήρωα τον Spiderman εναντίον Venom. Το πρόβλημα ήταν ότι το βιβλίο είχε εξαντληθεί και είχε μείνει μόνο ένα τεύχος, που το ήθελαν όμως δύο παιδιά. Έτσι ψιλοτσακωθήκαμε αλλά η λύση τελικά βρέθηκε. Θα μονομαχούσαμε. Ήταν η πιό ακίνδυνη αλλά και συνήθεια της εποχής εκείνης. Τρία νομίσματα. Τρεις ευκαιρίες για νίκη. Αυτός που θα έφερνε περισσότερες φορές αυτό που είχε διαλέξει μεταξύ κορόνας και γραμμάτων θα ήταν και ο νικητής. Είχαμε ρίξει και οι δύο από δύο φορές. Η νίκη έκλεινε προς τον George καθώς είχε δύο στα δύο ενώ εγώ είχα μία κορώνα και μια φορά γράμματα. Ρίξαμε και οι δύο την τελευταία μας βολή. Η δική μου ριξιά έφερε κορώνα και περίμενα να δω τι έφερε ο George. Το νόμισμά του άρχισε να ελλατώνει ταχύτητα μέχρι που σταμάτησε σε κορώνα. Αυτό σήμαινε ισοπαλία και μια τελευταία ευκαιρία και για τους δυο μας!
Κοίταξε ο ένας τον άλλον με μία μισητή ματιά και ρίξαμε. Σφίξαμε τα δόντια μας και περιμέναμε τα αποτελέσματα. Και τα δύο νομίσματα σταμάτησαν ταυτόχρονα.
-ΚΕΡΔΙΣΑ!!! το βιβλίο είναι δικό μου! είχα βγει νικητής από αυτή τη μονομαχία. Ήταν η πρώτη φορά που κέρδιζα σε μια μονομαχία. Ήμουν πολύ χαρούμενος.
-Το κέρδισες με την αξία σου. μου είπε και έφυγε κλαίγοντας.
Πήρα το βιβλίο και ξεκίνησα για το σπίτι και ξεκίνησα να το διαβάζω στο δρόμο. Ήθελα 20 λεπτά για να φτάσω στο σπίτι και το τέλειωσα νωρίτερα. Σε μια γωνία λίγο πριν το σπίτι μου, είδα ένα παιδί που έκλαιγε. Γνωστό μου φάνηκε και πλησίασα.
-Έλα πάρε. Το διάβασα όλο και είναι από τα καλύτερα επεισόδια που έχουν βγει μέχρι στιγμής.
Το παιδί σήκωσε το βλέμμα του και με δακρυσμένα μάτια με κοίταξε και είπε :
-Αλήθεια λες; είναι τόσο καλό;
-Ναι. Πολύ καλό. Πάρε. Μου το δίνεις πάλι πίσω μόλις το διαβάσεις.
-Ευχαριστώ πολύ, μου είπε και σκούπισε με το μανίκι του τα δάκρυα και χαμογέλασε.
Μόλις ξεκίνησα για το σπίτι, έτρεξε πίσω μου και μου ζήτησε να κάνουμε μία συμψωνία.
-Μιας και το τεύχος αυτό είναι το αγαπημένο μας, θέλεις να το παίρνει μία ο ένας και μία ο άλλος;
-Ναι αμέ. Δεν έχω πρόβλημα, του απάντησα και αφού χαμογέλασα πήγα να του δώσω το χέρι μου αλλά είχε ήδη αρχίσει να τρέχει προς την αντίθετη κατεύθυνση.
-Με λένε Hugo, μου φώναξε από μακριά, George Hugo.
-Και εμένα με λένε Jim Hopper του φώναξα και εγώ. Χάρηκα για την γνωριμία.
-Πάντα στην ώρα σου Jimmy, μου είπε ο George.
-Αφού το ξέρεις George, μ' αρέσει να κάνω εντύπωση.
-Από τότε που σε ξέρω, όλο εντύπωση θέλεις να κάνεις, μου απάντησε ο Robert.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | Όταν είσαι χάλια, κοιτάξου στο καθρέφτη και χαμογέλα. Ο καθρέφτης θα σου ανταποδώσει το χαμόγελο. | | | |
|
DoSMaN
02-03-2009 @ 19:41 | Συγνώμη παιδιά που άργησα για την συνέχεια, αλλά είχα χάσει το τετράδιο που έχω γραμμένο το βιβλίο.
Τώρα που το έχω ξανά θα σας γράφω κάθε μέρα και από ένα part (ίσως και δύο ::wink.:: )
Ελπίζω να σας αρέσει!!! | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
