| |
| | Γειτονιά |  | | | Ανάθεμα τις ουσίες μου...... | | |
Μεγάλωσα μέσα σε μία γειτονιά
που οι άνθρωποί της με διδάξανε, μου μάθανε πολλά.
Είδα κόσμο πολύ να έρχεται, να φεύγει
νέους και γέρους στην ίδια στάση να προσμένουν,
το παλιό το λεωφορείο που ασφυκτικά γεμάτο
κούραση σου προκαλεί, περπάτησα μόνος παρακάτω.
Σε δρόμους γνώριμους παλιούς, πάλι αδέλφια συναντώ
φίλους αγαπημένους,
που τ’ όνομά μου εξεχάσανε πριν καιρό
τους βλέπω πλέον σα χαμένους.
Παιδιά γεμάτα όνειρα, ζητώντας την ουσία της ζωής,
ουσίες βρώμικες λευκές εβρήκανε
κάπου εχάσαν τη διαδρομή.
Να βλέπαν εθέλαν Ουρανό,
αλλά μέσα στο λευκό τους τ’ όνειρο
το τρέμουλο κι ο παροξυσμός
τους λύγιζαν τους έλιωναν, κοιτούσαν μόνο χώμα.
Κι έτσι γονατιστοί και μίζεροι στεκόταν σε γωνιές
να ενοχλήσουν δεν εθέλανε κανέναν.
Σ’ άλλες πηγαίναν γειτονιές.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | Αφήνω πια τη σκέψη μου ποιητικά να ζήσει, σε Ουρανούς σε Θάλλασες, Ιθάκες να γνωρίσει... | | | |
|
μηχανοδηγος
03-03-2009 @ 02:29 | Καλοφτιαγμένο κι όμορφο φίλε μου. | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
