| |
| | Don Giovanni I - La ci darem la mano |  | | | συνέχεια από το προηγούμενο | | |
[B]Πράξη 1η [/B]
[B]Σκηνή 9η
Ρετσιτατίβο[/B]
ΝΤΟΝ ΤΖΟΒΑΝΝΙ
Επιτέλους απαλλαχτήκαμε,
μικρή γλυκιά Τσερλίνα, απ' αυτόν τον βλάκα.
Δεν μπορείς να πεις , αγαπητή μου, ωραία δεν καθάρισα;
ΤΣΕΡΛΙΝΑ
Κύριε, είναι ο άνδρας μου…
ΝΤΟΝ ΤΖΟΒΑΝΝΙ
Ποιος ; Ετούτος ; Και πιστεύεις πως ένας τίμιος άνδρας,
ένας ιππότης, όπως εγώ καυχιέμαι πως είμαι,
μπορεί να ανεχτεί αυτό το χρυσό μουτράκι,
αυτό το ζαχαρένιο προσωπάκι,
να χαραμιστεί με έναν αγροίκο;
ΤΣΕΡΛΙΝΑ
Μα, κύριε ,του ΄δωσα το λόγο μου
πως θα τον παντρευτώ.
ΝΤΟΝ ΤΖΟΒΑΝΝΙ
Τέτοιος λόγος δεν αξίζει τίποτα.
Δεν είσαι πλασμένη εσύ για χωρική. Μιαν άλλη τύχη
περιμένει τούτα τα πονηρούτσικα ματάκια ,
τούτα τα όμορφα χειλάκια,
κι αυτά τα ευωδιαστά κρινένια δαχτυλάκια,
που ΄ναι στο άγγιγμα σα χλωροτύρι και στην ευωδιά σα ρόδα.
ΤΣΕΡΛΙΝΑ
Αχ!.Δε θα ΄θελα…
ΝΤΟΝ ΤΖΟΒΑΝΝΙ
Τι δε θα ΄θελες;
ΤΣΕΡΛΙΝΑ
Να βγω στο τέλος γελασμένη.
Γιατί το ξέρω πως εσείς οι ευγενείς,
σπάνια με τις γυναίκες
είστε τίμιοι και ειλικρινείς.
ΝΤΟΝ ΤΖΟΒΑΝΝΙ
Αυτά είναι συκοφαντίες των παρακατιανών!
Η τιμή είναι ζωγραφισμένη στα μάτια των ευγενών.
Εμπρός καιρό μη χάνουμε,
το γάμο μας ευθύς να κάνουμε.
ΤΣΕΡΛΙΝΑ
Μ’ εσάς;
ΝΤΟΝ ΤΖΟΒΑΝΝΙ
Βεβαίως μ΄ εμένα!
Ετούτη ειν΄η έπαυλή μου.Μόνοι θα ζούμε
και κει, μονακριβή μου, θα παντρευτούμε.
[B]No.7: Ντουέτο
ΝΤΟΝ ΤΖΟΒΑΝΝΙ
Θα σμίξουμε τα χέρια
και θα μου πεις το ναι.
Μακριά δεν είναι, έλα
καλή μου, ας φύγουμε.
ΤΣΕΡΛΙΝΑ
Μπορεί και να το θέλω,
μα τρέμει και η καρδιά.
Θα ΄μαι ευτυχής, το ξέρω,
μα αν με γελά φρικτά;
ΝΤΟΝ ΤΖΟΒΑΝΝΙ
¨Έλα ,χαρά μου, πες το.
ΤΣΕΡΛΙΝΑ
Λυπάμαι το Μαζέττο.
ΝΤΟΝ ΤΖΟΒΑΝΝΙ
Τη μοίρα σου θ΄ αλλάξω.
ΤΣΕΡΛΙΝΑ
Τώρα!πια δε θα βαστάξω !
ΝΤΟΝ ΤΖΟΒΑΝΝΙ & ΤΣΕΡΛΙΝΑ
Εμπρός ,εμπρός καλέ(ή)μου,
να γιάνουμε άσπιλέ(ή)μου,
του έρωτα πληγές [/B]
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | Ο Άνθρωπος είναι η απάντηση, όποια κι αν είναι η ερώτηση. | | | |
|
daponte
03-03-2009 @ 14:04 | http://www.youtube.com/watch?v=q4SRA05Gnyg
Scena IX
Recitativo
Don Giovanni
Alfin siam liberati, Zerlinetta gentil, da quel scioccone.
Che ne dite, mio ben, so far pulito?
Zerlina
Signor, e mio marito!
Don Giovanni
Chi? colui? Vi par che un onest’uom, un nobil cavalier, qual io mi vanto, possa soffrir che quel visetto d’oro, quel viso inzuccherato, da un bifolcaccio vil sia strapazzato?
Zerlina
Ma signore, io gli diedi parola di sposarlo.
Don Giovanni
Tal parola non vale un zero. Voi non siete fatta per esser paesana, un’altra sorte vi procuran quegli occhi bricconcelli, quei labbretti se belli, quelle dituccia candide e odorose; parmi toccar giuncata e fiutar rose!
Zerlina
Ah! non vorrei...
Don Giovanni
Che non vorresti?
Zerlina
Alfine ingannata restar.
Io so che raro colle donne voi altri cavalieri siete onesti e sinceri.
Don Giovanni
È un impostura della gente plebea! La nobilta ha dipinta negli occhi l’onesta.
Orsa¹, non perdiam tempo: in quest’istante io ti voglio sposar.
Zerlina
 Voi?
Don Giovanni
Certo, io! Quel casinetto e¨ mio: soli saremo, e là , gioiello mio, ci sposeremo.
No.7: Duettino
La ci darem la mano,
la mi dirai di si.
Vedi, non e¨ lontano;
partiam, ben mio, da qui.
Zerlina
(Vorrei e non vorrei;
mi trema un poco il cor.
Felice, e¨ ver, sarei,
ma puo burlarmi ancor.)
Don Giovanni
Vieni, mio bel diletto!
Zerlina
Mi fa pieta Masetto
Don Giovanni
lo cangero tua sorte.
Zerlina
Presto, non son piu forte!
Don Giovanni e Zerlina
Andiam, andiam, mio bene, a ristorar le pene d’un innocente amor! ecc.
(Vanno verso il casino di Don Giovanni, abracciati)
| | daponte
28-03-2009 @ 00:15 | ::naugh.:: ::blush.:: ::hug.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
