| |
Σε ποιας αυγής τα χρώματα
να ρθω να σε γυρέψω;
αφού εσύ είσαι η ίδια η αυγή.
κι από ποια ξημερώματα
κόκκινο να ξεκλέψω
να ζωγραφίσω ένα κέρινο κορμί;
Ποιο παραμύθι σ' έκανε
που έλεγε για νεράιδες
να 'θες κορμί αιθέριο κι αέρινο;
νύχτ' άραγε έρχεσαι ποτέ
μέσα απ' τις χαραμάδες
σιμά στο σώμα που θυμίζει έρημο;
Γιατί φορές αισθάνομαι
πως είσαι εδώ κοντά
ασθμαίνοντας ακόμη από το δρόμο
μου φαίνεται πως πιάνομαι
απ' τα μαύρα σου μαλλιά
και πως φιλώ τα μάτια σου με τρόμο.
Δεν κλαίω αγάπη μου παλιά
δάκρυα δε σου ταιριάζουν
χαμογελώ μονάχα σαν θυμάμαι
πόσα με κέρναγες φιλιά
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
