| |
Σκεφτομαι απόψε τις μέρες που περνώ
και το τσιγάρο τρελλό στο στόμα να καίει
μου δίνει σκέψεις έτσι για να ζώ
σ'αυτό το κόσμο που τον βλέπω με φακό
Η νιότη έχει πάρει σάρκα και οστά
πολλοι ροκάδες την βρίσκουν στα μπαράκια
παω κι'εγώ μαζί τους ετσι να σπάζει ο ρυθμός
και μεθυσμένο με σέρνουνε για ύπνο
Δεν ξέρω αν τώρα στα δεκαεπτά
είμαι πουλι ετοιμο να πετάξει
δεν έχω πιστη πια στα θαύματα
η φαντασία μου έχει ουρλιάξει
Εχει γίνει η ζωή απλή ρουτίνα
οι μέρες γενιούνται σαναναι οι ιδιες
έπαψαν να μας μιλάν για δημιουργίες
έχει γεμισει ο τόπος σάπιες εφημερίδες
Κι τι είμαι εγω που τα σκέφτομαι
ένα κομμάτι απ'το παζλ που κολλάνε
το τώρα χειρότερο απ'το παρελθόν
και τ'αύριο χειρότερο απ'το παρόν
Πάμε να χτίσουμε δική μας πόλη
πάμε να ζήσουμε αληθινά σαν νέοι
μας έχουν κοιμίσει στα θρανία
δεν ξέρουνε να γράφουνε βιβλία
Ας είναι αυτή η τελευταία νύχτα
που τ'αστέρια θα χαθούν νωρίς
ο ήλιος να βγεί απο την δύση
έχουν διαλύσει αυτό που λένε φύση
Ειν'η ζωή κάτι για όλους
κι όχι ειδοποιήσεις απ'τους ταχυδρόμους
δεν είναι αυτός ο κόσμος κοινωνία
μοιάζει σαναναι δολοφονία
Ιππότες των ονείρων μας θα γίνουμε
ένα αστέρι ψηλά στον ουρανό
θα φωνάξει κι αυτό το φωτεινό
οι ιππότες ήρθαν μίλησαν για νεα ζωή
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
