| |
Τόσο βαθιά μες του μυαλού μου τα υπόγεια
μπήκε η σκέψη σου και μ έκανες κομμάτια
δεν ήταν η αγάπη σου παρά ψεύτικα λόγια
ψεύτικα ήταν και τα δυο γλυκά σου μάτια
Πως τα κατάφερες να μ έχεις σκλαβωμένο
δικό σου έρμαιο δικό σου παιχνιδάκι
με μια κουβέντα σου να πέφτω ν αρρωσταίνω
και να κρυώνω με το πρώτο βοριαδάκι
Εσύ που ξέρεις τη ζωή πως να ορίζεις
και να χτυπάς μες την καρδιά τα θύματά σου
σταμάτα πια εμένα να τη σκίζεις
και πες μου πως θα βγω από τα βήματά σου
Βρες μου το φάρμακο αυτό που μου ταιριάζει
για να μπορώ κάπως και γω να ζήσω
πάρε το φάντασμα της νύχτες μου που σκιάζει
απ του μυαλού μου τα σκοτάδια να σε σβήσω
Πάρε τα όνειρα που έκανα για σένα
να τα σκορπίσεις να τα κάψεις να χαθούν
μόνο να φύγουν θέλω από μένα
ούτε οι στάχτες τους να μην ξαναβρεθούν
Δεν μου χρωστάς δεν σου χρωστάω λόγια
απ όσα είπαμε να μην κρατάς κανένα
μόνο να φύγεις απ του μυαλού μου τα υπόγεια
κι ας είναι όλα περασμένα ξεχασμένα
araxtos
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
