| |
| | Στον Λ |  | | | Το ποίημα αυτό είναι μια έμπνευση της στιγμής και το αφιερώνω με πολλή αγάπη, πίκρα, θυμό, νοσταλγία (και πολλά άλλα..) στον Λάμπρο και ελπίζω ότι μια μέρα, θα τα φέρει έτσι η ζωή, ώστε να με καταλάβει, να με συγχωρέσει και να προχωρήσουμε μαζί. Ως τότε μ | | |
Δε σ' αγαπώ γιατί είσαι όμορφος,
όμορφοι είναι πολλοί.
Δε σ' αγαπώ γιατί τα μάτια σου
είναι σαν καταπράσινα σαν
καλοκαιρινά λιβάδια,
ούτε γιατί λάμπουν σαν
ήλιος μεσημεριανός.
Δε σ' αγαπώ γιατί τα χείλη σου
είναι σαν ζωγραφισμένα
από χέρι θεϊκό,
ούτε γιατί είναι γλυκά
σαν μαγιάτικα τριαντάφυλλα.
Δε σ' αγαπώ γιατί η αγκαλιά σου
είναι απαλή σα σύννεφο,
ούτε γιατί τα φιλιά σου
θυμίζουν κύματα της θάλασσας.
Δεν αγαπώ τα μάτια σου
γιατί αυτά τα βλέπει ο καθένας.
Δεν αγαπώ τα χείλη σου
γιατί αυτά όποια θες
μπορεί να τα γευτεί.
Δεν αγαπώ την αγκαλιά σου
μήτε τα φιλιά σου
γιατί αυτά κρατάνε μια στιγμή.
Αγαπώ πιο πολύ σε σένα
και πιο πολύ απ' οτιδήποτε
στον κόσμο
τις φακίδες που δειλά
στο πρόσωπό σου ξεπροβάλλουν
όταν κάθεσαι στον ήλιο.
Αυτές λατρεύω γιατί
κανείς άλλος δε μπορεί να τις
αγαπήσει όπως εγώ...
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | | |
|
Ανώνυμο σχόλιο
<5/1/2005 | xwris na se kserw sou euxomai na sou pane ola kala.. kai na thimasai pws oti den se skotwnei se kanei pio dunato!filakia.. | | Ανώνυμο σχόλιο
<5/1/2005 | ʼψογο!! Μπράβο! | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
