| |
Σταθμός του απείρου
Μορφή που σπάει τους καθρέφτες της σιωπής
Κάποιου ονείρου
Που ταξιδεύει στα σκοτάδια της ψυχής
Μείναμε μόνοι
Δεν μας περίμενε κανείς
Το χθες μας λιώνει
Μείνε κοντά μου να χαρείς
..
ΡΕΦΡΕΝ
Από το τώρα ως τα το μέλλον που απλώνετε
Μια ασυγκράτητη πορεία προς το φως
Έτσι που χάνεται ο κόσμος ο θαμπός
Και το μυστήριο του νου μας ξεδιπλώνετε
Από το άρωμα της μέρας ως το χθες
Μια φαντασίωση που ζει στην αγωνία
Στην πιο παράξενη δικιά μας ιστορία
Και είναι λίγο ότι θέλω κι ότι θες
Καρπός του έρωτα
Κάτι σαν γεύση του παράδεισου που χάσαμε
Με λόγια υπέροχα
Κάτι σαν φλόγα που στα χέρια μας την πιάσαμε
Καίνε οι λέξεις
Όλο το σώμα μου σου έδωσα
Κι όσο αντέξεις
Την λογική μου σου παρέδωσα
.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 2
| | | | | | | |
|
