| |
Απέφυγε την αυταπάτη της συντροφιάς
Η ελπίδα δεν είναι αυτή που πεθαίνει πάντα τελευταία
Τα τριαντάφυλλα έχουν αγκάθια από κάθε πλευρά
Και τα δικά μου χέρια είναι πάντα ματωμένα
Με ξεναγείς στην ηλικία μου που πάντα μισώ
Έχω αλλάξει έχω χαθεί στο σκοτάδι
Το αγαπημένο μου χρώμα τώρα αναζητώ
Που μου χαρίζεται πάντα μόνο όταν βραδιάζει
Η αγωνία μεγαλώνει αυξάνεται η σιωπή
Μέχρι να φύγω και έτσι πάντα τελειώνει
Η τιμωρία μου έχει έρθει με τρομάζει πολύ
Που στη ζωή με έχει ξεχάσει πάλι μόνη.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
