Αφιερωμένο στον τραγουδιστή που μιλάει στην ψυχή μου
Στης ξενιτιάς την ερημιά ψυχή μου μαραμένη
Σε δρόμους πλατείες και σταθμούς κανείς δε σε προσμένει.
[B]Σε μια στοίβα καλαμιές αποκοιμήθηκες...[/B]
Δώδεκα χρόνια πέρασαν νόμιζα πως σε βρήκα
Δάκρυα πίκρες στεναγμούς μου έδωσες για προίκα.
[B]Κι η μοναξιά στο κόκκινο[/B]
Πόσο πολύ πληγώθηκα αίμα η καρδιά μου στάζει
Είναι καταμεσήμερο και γύρω μου βραδυάζει.
[B]Πίκρα μανούλα μου το γάλα[/B]
Σαν το ρεμάλι τριγυρνώ έγινα ο κανένας
Η πτώση κατακόρυφη που είναι ο πυθμένας;
[B]Περνάνε πάνω μου τα τροχοφόρα...[/B]
Πάει όλα τελειώσανε είμαι έτοιμος να φύγω
Μονάχος μου ξεκίνησα μόνος μου καταλήγω
[B]Κάνε κάτι λοιπόν να χάσω το τραίνο[/B]
Ένα βαρύ ζεϊμπέκικο δώσε μου να χορέψω
Πικρούς καημούς και βάσανα θέλω να κοροϊδέψω
[B]Θα κάνω στάση στη διπλή γραμμή του δρόμου[/B]
Στάχτη έγεινε το παρελθόν στο μέλλον μου σκοτάδι.
Μες στην ψυχή μου τραγουδάς το πνεύμα μου συνάδει.
[B]Κι είδα πως βγάζει η νύχτα φως και τ΄όστρακο πορφύρα [/B]
συγχαρητήρια φίλε
πολύ καλοφτιαγμένο το τραγούδι
πολύ καλοί σύνδεσμοι
ένα δύστιχο κάθε φορά με ομοιοκαταληξία
κι ένα απόσπασμα από τραγούδι του ΔΗΜΗΤΡΗ ΜΗΤΡΟΠΑΝΟΥ
όλα τα λεφτά
