Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
132744 Τραγούδια, 271243 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 ο γητευτής των αγαλμάτων
 
ξέρω μια θάλασσα φωτιά
κι ένα τραγούδι που σαν άνεμος περνάει,
τραβόντας πάντα μακρυά,
σε τόπους που η καρδιά το οδηγάει.

γυρεύω για να βρω φωνές
και σώματα που αντέχουνε το χρόνο,
παλιές αμαρτωλές ψυχές,
που άγιασαν μέσα στου έρωτα τον πόνο

κερνάω τον ουρανό κρασί
τ αγάλματα στα μάτια τα κοιτώ και τα γητεύω
κι ώσπου να ρθεί η ανατολή,
γίνομαι άπιαστο πουλί και φεύγω

σφιχτά το χέρι σου κρατώ
και προσπαθώ να σ' αρνηθώ, μα δεν τ' αντέχω
σκιά να γίνω θ'ελω να χαθώ
όμως στο φως σου μέσα ζω και επιστρέφω


 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 9
      Στα αγαπημένα: 3
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Αταξινόμητα
      Ομάδα
      Αταξινόμητα
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

http://bookchoolic.blogspot.com/
 
Ηypocrisy
10-03-2009 @ 02:47
τι κανεις εσυ βρε γατουλη?
(σορι για χθες δε μποραγα.. το βραδυ στο μουσουνου)

καλο προκλητικοτατο γητευτης των αγαλματων μα του εγω μας πιο τολμηρο με φαινεται ::hug.::
ΓΙΑΝΝΗΣ Κ
10-03-2009 @ 05:52
φοβερο τραγουδι με δυνατες λεξεις που δημιουργουν δυνατες. εικονες
boofox
10-03-2009 @ 07:25
::theos.:: m esteiles! poli kalo!
elpidakwstopoulou
10-03-2009 @ 08:38
σφιχτά το χέρι σου κρατώ
και προσπαθώ να σ' αρνηθώ, μα δεν τ' αντέχω
σκιά να γίνω θ'ελω να χαθώ
όμως στο φως σου μέσα ζω και επιστρέφω

πολύ όμορφοι στίχοι !!!! ::up.:: ::up.:: ::up.::
panta smile
10-03-2009 @ 08:44
σφιχτά το χέρι σου κρατώ
και προσπαθώ να σ' αρνηθώ, μα δεν τ' αντέχω
σκιά να γίνω θ'ελω να χαθώ
όμως στο φως σου μέσα ζω και επιστρέφω
poso me katalavaineis na kseres mono...
teleio einai agapi mou!
sagapao...
filakiaa moro!
justawoman
10-03-2009 @ 11:05
Καιρό είχα να σε διαβάσω Ιπτάμενε
Βλέπω τα καταφέρνεις άψογα και στα έμμετρα!!!
Χαιρετισμούς
::smile.::
**Ηώς**
10-03-2009 @ 15:52
::theos.:: ::hug.:: ::theos.::
Noldiel
27-03-2009 @ 18:09
Τι έγραψες, αγαπάκι!!! Αντικρίζω μεγάλη αλλαγή στον τρόπο με τον οποίο εκφράζεις αυτά τα πολύτιμα συναισθήματα και σκέψεις σου... Σαν να άκουσα μια μελωδία να αργοστρέφει πίσω από τα κλειστά παράθυρα, να ζωντανεύει τα άψυχα, να δίνει χρώμα στα ασπρόμαυρα...
Το έχεις σκεφτεί πως ίσως εσύ να είσαι η φωτιά; ::hug.::
Ελένη Καιγή
02-05-2009 @ 05:32
::blush.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο