| |
ζωη με κερασες πολλα μα η τελευταια μαχαιρια
ητανε για μενα η πιο βαθια
και οπως μου κοβεις τα φτερα δωσε μου μια γωνια
τον ουρανο μεσα απο σκια να βλεπω και να σβηνω
οπως θα βλεπω ουρανο ζωη πικρη η διαταγη
σαν γενηθει καποιος μεσα στο φως να αγκαλιαζει νυκτα
μα το δακρυ μακρυα πετρωσε πλεον η καρδια
να κλαψω θελω μα το κρυβω
στο τελευταιο πεταγμα στο κυκνειο αυτο το ασμα
αν θα μπορουσε μια καρδια να κοιταγε ξανα ψηλα
και παλι ελευθερη θα διαλεγε να ζησει
τωρα τις αλυσιδες με ατσαλι στολιστε
βαλτε με σε μια γωνια μονο ηλιο αφηστε
και οπως πεθαινω καθε βραδυα και ζωντανευω με ενα ηλιο
αετος ηλιο σαν αντικρυσα αετος το χωμα σαν αφησω
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
