Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
132762 Τραγούδια, 271267 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Αλαφρώνω
 
να 'χαν τα αισθήματα κορμί, να χαν αναπνοή
κάτω απ' την επιφάνεια νερού να τα κρατήσω
με δίχως τύψεις κι ενοχές μια νύχτα να τα πνίξω
κι αναίσθητη ας ξημέρωνε για μένα η αυγή

να χα ελαφρότητα στο νου να μην καταλαβαίνω
και στην καρδιά μου το βαθύ κι απόλυτο κενό
η μνήμη να 'ταν αδειανή να μη σε νοσταλγώ
όπου βρεθώ κι όπου σταθώ κι όπου πηγαίνω.

μια δίνω στο δερμάτινο ασκό κι ελευθερώνω
τα τέσσερα του Αίολου τα ατίθασα παιδιά
το μπάτη, τον σιρόκο, το μαΐστρο, το βοριά
και με σηκώνουνε ψηλά και αλαφρώνω!



 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 4
      Στα αγαπημένα: 0
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Συναισθήματα - Εικόνες
      Ομάδα
      Στίχοι για μελοποίηση
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

http://luogointerno.blogspot.com/
 
elli
12-03-2005
με το ποιημά αυτό ταξίδεψα μακριά και οι άνεμοι φυσούν ευνοϊκά. Χρήστο τέλειο μου άρεσε πολύ! νάσαι καλά
Γιώργος_Κ
12-03-2005
Πολύ περιγραφικό και ιδιαίτερο φίλε Χρήστο!! Καλό είναι να μην πνίγεις τα συναισθήματα, ακόμα κι όταν σε πνίγουν αυτά!!
Μετέωρος Άγγελος
12-03-2005
ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΟ! χρηστο αψογο! Με αγγιξες οσο δεν παει...
Ανώνυμο σχόλιο
12-03-2005
Μ' αρέσει το απρόβλεπτο που έχει η γραφή σου..όταν η ανάσα σου κυλά..το χέρι στην ψυχή σου!!!νά 'σαι πάντα καλά Χρήστο...

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο