| |
Νεύρα σπασμένα
Τα βιβλία μου σκισμένα
Όλα γύρω μου καμένα
Φταίω εγώ;
Φταίω που έκατσα ως τώρα
Μα όλα βγήκανε στη φόρα
Είδα δύσκολη ανηφόρα
Τι είν' αυτό;
Είν' αυτό που με τρελαίνει
Που ποτέ,όμως,δεν πεθαίνει
Και το αίμα μου ανεβαίνει
Στο λαιμό...
Στο λαιμό και στο κεφάλι
Δε θα κάνω άλλο τη χάρη
Τους μαλάκες άλλο δε
Θα ανεχτώ...
Τα καψα όλα να τελειώνω
Την παράνοια έτσι γλιτώνω
Μαλακίες κι αν ακούω
Δεν απορώ...
Θ' απορούσα άμα τώρα
Που ισιώνει η ανηφόρα
Μου λεγαν ότι αυτό ήταν
Το σωστό...
Το σωστό όμως στο μυαλό τους
Για το σάπιο εαυτό τους
Δεν το βλέπουν πριν να γίνει
Το κακό...
Το κακό που με τσαντίζει
Και τον πόνο μου γυρίζει
Σε οργή...
-----------------------
Συνεχίζεται...
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
