| |
περνουν μεσα απο τα ματια μου σκιες και αναμνησει
απ αυτες που ποτε δε μπορεσες εσυ να με βοηθισεις
πνιγομαι απροσμενα σε μονοπατια ξενα
και ζω μονος μου χωρις εσενα.
μακρια κρυβω ενα δρομο σκοτεινο
σε τυψεις και σε ονειρα που δε λειμναζουν
ρεουν σα ποταμι και υπαρχουν
ψαξε και ακου ανθρωπους εξυπνους
διαδαχες και ειρωνιες
στα σχολεια και στους δρομους
στον ανεμο να βρουν μια απαντηση σε ολα
ποσο ποσο ποσο ακομα
ποσο θ ακους τις συμβουλες
με συμφεροντα
με ρουτινα κ ενοχες
και το ειναι
μενει,προσμενει
προσμονει.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
