| |
Ένα ζειμπέκικο μακρύ και σαλεμένο
Απάνω στην αλήθεια του θανάτου
σμιλεμένο.
Να χει κοχύλια που να κλαίνε δίχως τέλος
και οι κλεψύθρες να γελάνε σαν βαγγέλιο
Ένα ζειμπέκικο βαρύ και αναμμένο
πάνω σε κάρβουνα να το χορεύω και να
πλέω
μες στο συναίσθημα να χάνομαι να καίω
δίχως το θάνατο να μην αγγίζω μέλλον
Ένα ζειμπέκικο από μένα, μόνο για μένα
Με του Ραχμάνινοφ τις νότες να γίνεται αιώνιο
ρεύμα
τους φίλους και τους γόνους μου να κερνάει
είν' πλάσματα του θανάτου που σιγοντάρει
Γιάννης Σμίχελης
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
