Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
132760 Τραγούδια, 271265 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Τρι-γυρνώντας στη σιωπή
 αφιερωμένο...
 
Βιαστικά χρώματα καταλήγουν στο μαύρο
κάτι ανάμεσα στη σκούρα και πηχτή διάθεσή μου
κάτι ανάμεσα σε δάκρυ και χαμόγελο
μα πάντα μ'εκείνο το απρόσεχτο βλέμμα
κοιτάχτε και προσπεράστε όπως έκαναν κι οι άλλοι
κι εκείνοι με τις ομπρέλες στις καρδιές!

Κουρασμένη ζωή,που ανιχνεύεις στα μάτια
να σκιτσάρουμε μία καρδιά με τέσσερα πόδια
να'χει όλη την όρεξη που λείπει από εμάς
να'χει ανάγκη να δώσει μονάχα δίχως κάτι να πάρει
και μ'αγνότητα να'χει ντυμένο τον κόσμο της...

Μα γυμνή σαν περνά η ζωή από ένα παράθυρο
κι όταν ξέρεις πως τρένα να πας δεν υπάρχουν πολλά
καταλήγεις αρρώστια να γίνεσαι,μονολόγους τρελού να σκορπάς

Γυρνάω στη σιωπή λοιπόν,
γυρνώ στην απουσία και φοβάμαι
το χέρι σου που μου'βαψε τον ουρανό γαλάζιο
τον κάνει τώρα να αιμοραγεί
κοπάδια οι σκυφτοί αναστεναγμοί ζητάνε μία πόρτα,ένα δάκρυ μου
όμως δεν τους χαρίζετε κανένα...
Γέλα!Ίσως έτσι ν'ανασάνεις παραπάνω
θα'χω παρέα εγώ,την μοναξιά όπως τότε,μην με φοβάσαι
στιγμές αθάνατες θα έχω να θυμάμαι
κι ότι κάποτε έκανα κούνια στο βλέμμα σου πάνω,
κούρνιαζα στη ζωή σου κι ήμουν ευτυχισμένη!
Τώρα νεκρή μακριά απ'την αγκαλιά σου
κι οι λέξεις μου το νόημα τσαλάκωσαν και βουρ για το καλάθι τον αχρήστων
στα σκουπίδια ΟΛΑ
όποια ζωή,όποια ανάμνηση γυαλί που κόβει με τη θύμηση
όποια φιλιά που τρέμουν το κορμί και το συνθλίβουν
στα σκουπίδια ΟΛΑ!
Μια ζωή για πέταμα λοιπόν,
μια ζωή ευθύνη μου και λάθη..πάντα λάθη..τόσα λάθη
κι όλα εγώ..τόσο εγώ που δεν έμεινε χώρος για κανέναν
Γυρνάω στη σιωπή,στην απουσία και φοβάμαι
μια δέσμια καρδιά που θα θυμίζει πόσο μοιάζαμε
γιατί να σε χωρέσω σε μια τελεία δεν μπορώ
θέλω τουλάχιστον τρεις


 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 6
      Στα αγαπημένα: 1
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Συναισθήματα - Εικόνες
      Ομάδα
      Ελεύθερος στίχος - Ποίηση
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

κι ας ήταν μια φορά να δεις μικρέ μου φουκαρά πως μαλακώνω σαν δε μου μιλάς σκληρά.
 
prince philip
14-03-2009 @ 04:46
::yes.:: ::yes.::
ΓΙΑΝΝΗΣ Κ
14-03-2009 @ 05:24
μια πικρη ιστορια,η ιστορια μας η ιστορια των παραξενων παιδιων γεματη λυρισμο και θεια εμπνευση(να σε χωρεσω σε μια τελεια δε μπορω,θελω τουλαχιστον τρεις)... ::oh.:: ::oh.:: ::oh.::
oneirodromio
14-03-2009 @ 06:18
::yes.:: ::smile.::
Tikalouba
14-03-2009 @ 06:59
Γέλα!Ίσως έτσι ν'ανασάνεις παραπάνω
θα'χω παρέα εγώ,την μοναξιά όπως τότε,μην με φοβάσαι
στιγμές αθάνατες θα έχω να θυμάμαι
κι ότι κάποτε έκανα κούνια στο βλέμμα σου πάνω,

Utterly sweet indeed ::yes.::
Γιάννης Χρυσέλης
14-03-2009 @ 14:10
::wink.:: ::smile.::
Γιώργος_Κ
15-03-2009 @ 00:35
Ωραίο! ::rol.:: ένα τίτλο βάλε... ::whist.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο