| |
Arthur RIMBAUD / Αρθούρος ΡΕΜΠΩ (1854 - 1891)
[B]ΜΥΘΙΣΤΟΡΗΜΑ[/B]
I
Στα δεκαεφτά σου χρόνια δεν είσαι σοβαρός.
Κάποια βραδυά, χορτάτος γλυκούς χυμούς και μπύρες,
Το καφενείο αφείνεις και κινάς βιαστικός
Προς την πλατεία όπου ανθίζουν οι φιλύρες.
Μοσχοβολάνε τ’άνθη στου Iούνη τη βραδυά !
Το σούρουπο είναι τόσο γλυκό που σε ζαλίζει.
Ο άνεμος – η πόλη δεν είναι μακριά –
Φέρνει φωνές, και ζύθο και κλήματα μυρίζει…
II
Διακρίνεται εκεί πάνω ένα μπάλωμα κυανό
Που το πλαισιώνει ένα πολύ μικρό κλωνάρι
Κι έν’άταχτο αστέρι, άσπρο και μακρινό,
Συνέχεια τρεμοσβύνει και λάμπει σα λυχνάρι...
Νύχτα Iουνίου κι είσαι χρονών δεκαεφτά!
Το κλήμα έχει γεύση σαμπάνιας και μεθάει...
Παραμiλάς και νοιώθεις στα χείλη να πετά
Σαν πεταλουδα ένα φιλί που σ’ακλουθάει...
III
Ροβινσονεύει ο νους σου σέ πέλαγα γλυκά
Οταν κάτω απ’το φως ενός φανού προβάλλει,
Στη σκιά ενός πατέρα με ψεύτικο γιακά
Μια νεαρή κοπέλλα με όλα της τα κάλλη.
Κι αφου κείνη σε βρίσκει αδέξιο κι αδαή
Βαδίζοντας γοργά με τις μικρές μποτίνες,
Γυρίζει κι η ματιά της σου κόβει την πνοή…
- Στα χείλη σου πεθαίνουν τότε οι καβατίνες.
IV
Είσαι ερωτευμένος. Στενάζεις διαρκώς.
Την αγαπάς. Της στέλνεις σονέτα και γελάει.
Όλοι οι γνωστοί σου φεύγουν, εσύ’σαι σκυθροπός
Και μια βραδυά, επιτέλους, αυτή σου απαντάει.
Κείνο το βράδυ...πας στο μαγαζί γελαστός
Κι εύθυμος παραγγέλνεις γλυκούς χυμούς και μπύρες...
Στα δεκαεφτά σου χρόνια δεν είσαι σοβαρός
Όταν γύρω τριγύρω ανθίζουν οι φιλύρες.
1870
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
