| |
Χρόνια προχωρώ στα δύσκολα της μοναξιάς,
σ' αγάπες δίχως φεγγάρι ν' αφήνομαι
η καρδιά μου μονάχη της να πολεμά, χωρίς να παραδίνομαι
θα αγγίζω το κενό όσο απ' του έρωτά μου το παρόν γίνομαι φυγάς!
♥♥♥
Κι όμως, θα έρθει κάποτε η ώρα να γίνει η συνάντηση
Τύχης ωραίο, έρωτα όχι τυχαίο, ανοιξιάτικο για μένα πρωινό
ώστε να ζήσω την άνοιξη, εσένα να συναντήσω, να σ’ αγαπώ
μια άλλη δύναμη από ερωτευμένων πλανήτη θα 'ναι η απάντηση.
♥♥♥
Το ποίημα δεν είναι βέβαια μεγάλο, ούτε καν για τέχνη,
όμως αρκετό για να θυμάμαι αυτή τη στιγμιαία νεκρανάσταση
έχω ελπίδα να 'ρθεί αστέρι απ' το δικό μου σύμπαν, γι' αστρική επανάσταση
για το χαμένο ψηφιδωτό της ψυχής, άπιστοι, ο έρωτας σημαίνει τέχνη!
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
