Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
132760 Τραγούδια, 271255 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Ανάμνησες
 ...
 
Καθώς οι νύχτες διαδέχονται τις μέρες
Και τα σκοτάδια εναλλάσσονται με φως
Κάποιες ανάμνησες διασχίζουν τους αιθέρες
Και ο ορίζοντας απλώνεται ανοιχτός...

Θυμάμαι τότε που δειλιάζαμε κι οι δυο μας
Σε μια συνάντηση να 'ρθούμε αντικρυστά
Και μέναμε κλεισμένοι μες στον εαυτό μας
Κι ονειρευόμασταν με βλέφαρα κλειστά...

Αλλά τα όνειρα δεν θρέφουνε τη ζήση
Κι όταν το αίσθημα το πνίγεις στη σιωπή
Θά 'ρθει καιρός που η καρδιά σου θα ραγίσει
Κι η αντοχή σε δυο κομμάτια θα κοπεί...

Κι εμείς την κάθε δοκιμάζαμε τη "λύση"
Εκτός μονάχα απ' τη μία την σωστή !
Λες και μπορούσε η ψυχή να ξεστρατίσει
Από τη Μοίρα της ζωής μας την σοφή !...





20-3-2009



 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 12
      Στα αγαπημένα: 0
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Έρωτας & Αγάπη,Συναισθήματα - Εικόνες
      Ομάδα
      Αταξινόμητα
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

 
Aris4
20-03-2009 @ 04:43
Ωραια και σοφα τα λες Μαρακι !!!!! ::hug.:: ::kiss.::
Aris4
20-03-2009 @ 04:44
Εναλλακτικο σχολιο .................

Ποιες αναμνησες ρε ::scare.:: που εχεις χασει το μπουσουλα !!!!!!! ::scare.:: ::razz2.::
gatoulis
20-03-2009 @ 04:45
Θυμάμαι τότε που δειλιάζαμε κι οι δυο μας
Σε μια συνάντηση να 'ρθούμε αντικρυστά
Και μέναμε κλεισμένοι μες στον εαυτό μας
Κι ονειρευόμασταν με βλέφαρα κλειστά...

Συμφωνώ απόλυτα με τη σκέψη σου...

Ναταλία...
20-03-2009 @ 04:59
Πολύ όμορφο Μαρία ::yes.:: ::theos.:: ::up.::
prince philip
20-03-2009 @ 05:03
Θυμάμαι τότε που δειλιάζαμε κι οι δυο μας
Σε μια συνάντηση να 'ρθούμε αντικρυστά
Και μέναμε κλεισμένοι μες στον εαυτό μας
Κι ονειρευόμασταν με βλέφαρα κλειστά...

πολυ ομορφες εικονες δινεις Μαρια ::yes.:: ::up.::
CHЯISTOS P
20-03-2009 @ 05:04
Να ‘ταν η σάρκα μου της σκέψης μου κομμάτι
κι η αγκαλιά μου ένα τμήμα του μυαλού
το όνειρό μου ένα ξέστρωτο κρεβάτι
και τ’ όραμά μου σαν το κύμα του γιαλού..

..θα ‘ταν πολλές οι προσδοκίες μου φτασμένες
κι οι στόχοι θα ‘χαν ολοκλήρωση γοργή,
δεν θα υπήρχαν πια κορφές για με, παρθένες
κι ο κορεσμός, μόνον θα πρόσφερε οργή..

..γιατί στη βιάση μου θα έχανα την γεύση
του διαρκούς και απαλού ερωτισμού,
σαν, δεν θα πρόσμενα το σκίρτημα να γνεύσει
λεπτές χορδές αισθησιακού εξαγνισμού..

Από μια σκέψη μου εκείνης της εποχής Μαράκι μου !
ΓΙΑΝΝΗΣ Κ
20-03-2009 @ 05:09
λες και μπορουσε η ψυχη να ξεστρατισει........τελειοι στιχοι.Μπραβο Μαρια
Brand Pitt
20-03-2009 @ 06:07
Εξαιρετικό
Συλλογος Ερωτεωμενων και φιλων
20-03-2009 @ 06:58
Καθώς οι νύχτες διαδέχονται τις μέρες
Και τα σκοτάδια εναλλάσσονται με φως
Κάποιες ανάμνησες διασχίζουν τους αιθέρες
Και ο ορίζοντας απλώνεται ανοιχτός...
απιστευτο ::laugh.:: ::theos.:: ::rock.::
... άρα υπάρχω
20-03-2009 @ 07:01
...Κάποιες ανάμνησες διασχίζουν τους αιθέρες...
...Θυμάμαι τότε...
...τα όνειρα ...
...Κι εμείς ...
...μονάχα...
...τη Μοίρα της ζωής μας...

Πολύ ωραίοι οι στίχοι σου Μαρία..!!
χωρικός
20-03-2009 @ 12:56
::up.:: ::up.:: ::up.::
πάντα ανοιχτός να 'ναι ο ορίζοντας
elpidakwstopoulou
21-03-2009 @ 05:59
Θυμάμαι τότε που δειλιάζαμε κι οι δυο μας
Σε μια συνάντηση να 'ρθούμε αντικρυστά
Και μέναμε κλεισμένοι μες στον εαυτό μας
Κι ονειρευόμασταν με βλέφαρα κλειστά...

πολύ όμορφοι στίχοι !!!!
::up.:: ::up.:: ::yes.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο