|
| Ο Νεροφίδας 27-5-2002 | | | ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟ: ΣΤΑ ΠΟΤΑΜΙΑ ΠΟΥ ΑΡΧΙΖΟΥΝ ΣΙΓΑ, ΣΙΓΑ, ΝΑ ΣΤΕΡΕΥΟΥΝ, ΚΑΙ ΣΤΑ ΟΝΕΙΡΑ ΠΟΥ ΞΕΜΑΚΡΑΙΝΟΥΝ... | | [U][I][B]Ο ΝΕΡΟΦΙΔΑΣ....
Σκελετωμένο λείψανο
Στου ποταμού την άκρη,
Γλώσσα στριφτή διχαλωτή
Δόντια πικρό φαρμάκι......
Μάτια κίτρινα σχιστά,
Κορμί αστροπελέκι,
Στην άμμο αφήνει τ' αυγά,
Φίδια να αυγατέψει.......
(Ο Νεροφίδας προχωρά
Στην άκρη στο ποτάμι,
Ξέρει πώς αυτή πού αγαπά,
Νερόφιδα (λουριά) θα βγάλει...) δις
Βερνικωμένο κέρατο
Στου ποταμού τη μέση,
Πέφτει βροχή, μέρα καλή,
Δεν θά 'ρθει να σου γνέψει........
Μάτια Παλάτια σκοτεινά,
Κορίτσι πού 'χει πέσει,
Στης λάκας μέσα τα νερά,
Φίδια να αναθρέψει.......
(Ο Νεροφίδας προχωρά
Στην άκρη στο ποτάμι,
Ξέρει πώς αυτή πού αγαπά,
Νερόφιδα (λουριά) θα βγάλει...) δις[/B][/I][/U]
|
| | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | Σχόλια: 2 Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | |
| stil kol | | |
|
χρηστος καραμανος 20-03-2009 @ 08:43 | Βερνηκομμένο κέρατο
Στου ποταμού τη μέση,
Πεύτη βροχή, μέρα καλή,
Δεν θά 'ρθει να σου γνέψει........
Μάτια Παλάτια σκοτινά,
Κορίτσι πού 'χει πέσει,
Στης λάκας μέσα τα νερά,
Φίδια να αναθρέψει.......
::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | | KTiNoS 20-03-2009 @ 10:42 | Βερνηκομμένο κέρατο
Έτσι μ έλεγε η γιαγιούλα μου !
::oh.:: | | |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|