| |
Έρωτας αμάραντος μες στο καλαχείμωνο
αναμνήσεις νοσταλγίας.
Και έχω τόσα να πω που βγαίνουν σαν κάτασπρα ασημόλευκα πουλιά
οι λέξεις μου για σένα.
Ένα κορίτσι που έλαμπε στο πρόσωπό του ο ήλιος
και τα ξανθά πανέμορφα μαλλιά σου
ξεπήδαγαν βαθιά στο μέλλον,
ενώ τα χείλη σου πήγαζαν από την αυγή
και καθρεπτίζονταν στα μάτια σου το βασίλειο του έρωτα.
Καθόσουνα και έραβες με κόκκινα τριανταφυλλάγκαθα
φιόγκους προσμονής για τα μαλλιά των λόφων της αγάπης σου.
Αντανακλώντας μέσα στα παρθένα νερά της λίμνης της καρδιάς μου
το αμάραντο κρίνο του έρωτά σου.
Πύρινα σπαθιά έσκιζαν τις αμφιβολίες μου να σε μιλήσω
και άγγελοι με ασημόλευκα φτερά
σε έφερναν στα όνειρά μου για να σ’ αντικρίσω.
Μπορεί να ήρθε η ώρα μου να φύγω να χαθώ
μα στ΄ αλήθεια θα μείνω για πάντα να σου φωνάζω σ’ αγαπώ.
β
Ήταν άνοιξη του χειμώνα όταν σε πρωτοπρόσεξα
και άγγελοι με έντεκα σπαθιά με μαχαίρωναν
όποτε σκεφτόμουν τις αναμνήσεις του μαύρου μας παρελθόντος.
Συγχώραμαι ήμουνα μικρό παιδί δίχως σύνεση και γνώση.
Μα τώρα μεγάλωσα και σ΄ αγαπώ και δε πρόκειται να σου το κρύψω.
Θα στο φωνάξω δυνατά
για να μείνει αξέχαστο μέσα στους αιώνες.
Κρίνο της ψυχής μου αμάραντο.
Φαίνεται από τη περπατησιά σου η δόξα
όπως φαίνονται και οι άγγελοι από τα ασημόλευκα φτερά τους.
Σ΄ αγάπησα και σ’ ερωτεύτηκα
μα ήταν πολύ μεγάλη ομορφιά σου
για να χορέσει στο μικρό ξεχασμένο δωμάτιο της καρδιάς μου.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
