stixoi.info: Η πεθυμιά ενός χαμογέλου

			Σύνδεση	Εγγραφή	Πλαίσιο χρήσης
	132760 Τραγούδια, 271256 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις

Η πεθυμιά ενός χαμογέλου

μου λείπεις...

[align=right][I]...Και ποιος ποτέ δεν σκέφτηκε
πριν κοιμηθεί το όνειρό του...

[/I][align=left]..Είχα που λες σφοδρή την πεθυμιά όλες τις νύχτες ανεξαίρετα να ψέγω
Η μια μου έφταιγε γιατί ήταν σκοτείνη
γιατί από φόβο που δεν έβλεπα τα μάτια σου
σε νόμιζα, κριψύνου.
Η άλλη πάλι μ’αναστάτωνε
που δεν μπορούσα να κοιτάξω καθαρά
την ομίχλη των δικών μου ματιών
κάτω απ΄την πανσέληνο.

-Μεγάλες ιδιοτροπίες, μικρού ανθρώπου.-

Κι έπιανε κάποτε η βροχή
να καθαρίσουνε οι σκέψεις και οι άνθρωποι
Ο μιασμένος στοχασμός να ξεπλυθεί

Έπιανε κάποτε ανάποδα το φως
Μέσα σ’απόκρυμνα του «εγώ μου» μονοπάτια
κάτι σκιές να λογκοδέρνονται σαν οίστροι και τις έπινε

Κι η σφοδροτέρα ολονών των πεθυμιών μου αναβιούσε
Τότες και πάλι άνοιγα τα χέρια μού
ικέτης τ’ουρανού, φιλαργυρεύς Ισκαριώτης του θεού του

Βωμός δεήσεων το σώμά μου

-Απόψε τί θυσίασα για να’ρθεις;-

Μια συλλογή από νύχτες – όπως λες
Θαρρώ είναι όλη η ζωή μου
Τις κόλλησα πιστά κι ευλαβικά
με την περισσιά προσοχή μου να’ν στραμμένη
στις αποχρώσεις των ματιών σου όπως πάντα
Διαβαθμίσεις της ψυχής σου, ερμητικές

Στο σιαμαίο μου καθρέφτη
να διαβάζω καθαρά
Αντικαθρέφτισμα δικό σου

Τη νύχτα εκείνη
τα ψεγάδια κι οι ιδιοτροπίες είχαν εξαφανιστεί
Η βροχή ..

Η βροχή είχε πέσει και μου μούσκευε από ώρα την οθόνη
μα δεν μ’ένοιαζε
Είχα προλάβει να την κλείσω
στις ρίζες μέσα των δαχτύλων
Κι είχε αρχίσει να βλασταίνει άλλη μοίρα.
Πιο καλή.

Μα κανείς,
Ούτε κι εσύ
δεν μπόρεσες ποτέ να τη διαβάσεις.
Κοιτούσες μόνο την οικτρή μου ιδιοτροπία
Σαν κοιμόμουνα και σου ‘κλεβα ενοχές
στην άκρη του μονού μας κρεβατιού.
Να’χες γνωρίσει όσα τάχα με φοβίζουν;

Οι Ερινύες του ονείρου δεν σε ξέρουν
κι εγώ εκείνες κυνηγώ από παιδί...

Αυτή τη νύχτα δεν θυσίασα για να’ρθεις
παρά μόνο Εφιάλτες..που σου μοιάζουν...

(...Α! Και κάτι τελευταίο...
Θυμάσαι που χαλάσαμε όλη τη συλλογή κολλώντας
στη σελίδά σου χαμόγελο;Όχι;
...Πώς δεν θυμάσαι;
Ήταν το βράδυ που σε ξύπνησα
όντας κοιμώμενη
στο στέρνό σου, αλήθεια...)


		Στατιστικά στοιχεία
	Σχόλια: 11 Στα αγαπημένα: 0


		Ταξινόμηση
	Κατηγορίες Έρωτας & Αγάπη,Συναισθήματα - Εικόνες Ομάδα Ελεύθερος στίχος - Ποίηση

Επιλογές

	Κοινή χρήση facebook
	Στα αγαπημένα
	Εκτυπώσιμη μορφή
	Μήνυμα στο δημιουργό
	Σχόλια του μέλους
	Αναφορά!

poetryf

isidora 22-03-2009 @ 22:37	Αυτή τη νύχτα δεν θυσίασα για να’ρθεις παρά μόνο Εφιάλτες..που σου μοιάζουν... ::up.:: ::up.::
petrwnas 22-03-2009 @ 22:50	Μα κανείς, Ούτε κι εσύ δεν μπόρεσες ποτέ να τη διαβάσεις. Κοιτούσες μόνο την οικτρή μου ιδιοτροπία καλημερα καλη βδομάδα Αθανασία!!υπεροχο!! να είσαι καλά ::hug.:: ::hug.:: ::hug.::
Rannia . k 23-03-2009 @ 02:53	Υπέροχο Αθανασία μου!!! Καλή σου μέρα και μια όμορφη εβδομάδα!!! ::hug.:: ::kiss.:: ::hug.::
MARGARITA 23-03-2009 @ 02:58	Δεν έχω λόγια ::love.::
Ναταλία... 23-03-2009 @ 03:22	::up.:: ::up.:: ::hug.::
armenisths 23-03-2009 @ 05:28	απλα .... καταπληκτικο... ποιητρια α8ανασια... καταπληκτικο ::yes.:: ::yes.:: ::hug.::
rock sugar 23-03-2009 @ 05:39	ναι.. Ποιήτρια! πόσοι σαν κι εσένα της ποίησης γινήκανε παιδιά; από τα αγαπημένα μου... ::love.::
tarifula 23-03-2009 @ 06:27	Μια συλλογή από νύχτες – όπως λες Θαρρώ είναι όλη η ζωή μου ::yes.:: ::yes.::
Ιππαρχος 23-03-2009 @ 09:55	Γεια σου Αθανασία!
Ηώς 23-03-2009 @ 14:33	Στο σιαμαίο μου καθρέφτη να διαβάζω καθαρά Αντικαθρέφτισμα δικό σου ΤΙ ΓΡΑΦΕΙΣ ΚΟΡΙΤΣΑΚΙ ΜΟΥ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! ::hug.:: ::theos.:: ::theos.::
MASTER 25-03-2009 @ 09:37	μικρές νυχτερινές εξομολογήσεις. Καταπληκτικό πράγματι... Χειροκροτώ

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο