stixoi.info: Αφανείς, περιπλανώμενοι και πένητες

			Σύνδεση	Εγγραφή	Πλαίσιο χρήσης
	132740 Τραγούδια, 271228 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις

Αφανείς, περιπλανώμενοι και πένητες

Α, είναι που έχω καιρό να σας δω;-)... άνευ επετειακού χαρακτήρα και προσδοκιών... καλησπέρα στιχάκηδες

Κάθεσαι και παίζεις με τα λόγια ενώ γύρω σου σκοτεινιάζει το σύμπαν
Και σα να μην έφτανε η αναλγησία των επωδών σου
κατασκευάζεις ρήγματα ισότιμα της αβύσσου, που μας χωρίζει
Ξυπνάω κάθε μέρα με το κεφάλι μου στα χέρια
Καμιά σκέψη δε στέκει στέρεη στους ώμους μου
Τι κι αν αντιστέκομαι σθεναρά στα καλέσματα της άνεσης
καθορισμένη από χιλιάδες μοντέλα επιβίωσης
κι αναπαραγωγής προτύπων
Το αρχέτυπο της οργής, που σαπίζει στα κύτταρά μου
αναδύει την οσμή του κρυμμένου δράματος

Τραγικός, δεν είν' αυτός που προκαλεί το χαμό του
και ρίχνει το φταίξιμο στους θεούς
Είναι αυτός, με το Εγώ γυμνό, που κάνει ίντριγκα με τα περιβάλλοντα ήθη
για μια σταλιά αναγνώρισης και χίλια αντίτυπα στα ράφια
Ιλουστρασιόν ευαίσθητος και διαμελισμένος

Χωρίς τη σημασία της κληροδοτημένης μας συνέχειας
αφανιζόμαστε, ίδιες Ατλαντίδες, στα βάθη της άγραφης ιστορίας
δίνοντας διαστάσεις μυθικές, στο δυνητικό κλέος
τη μοναδικότητα της μορφής

Μπορώ να σου περιγράψω με κάθε λεπτομέρεια
τα απέναντι αντικριστά μπαλκόνια κι ανάμεσά τους
το κομμάτι ουρανού σε σχήμα Ταυ
λέγοντας πόσο πολύ αγγίζουν την καρδιά μου
όταν λυγίζουν απ’ τον άνεμο της φαντασιακής μου τρέλας
Και πόσο γκρίζο τότε γίνεται, αυτό το παραμορφωμένο Ταυ
της άτυχής μου άνοιξης
Μα, δε θα μου ‘να για γέλια; καθώς
και απέναντι συμβαίνουνε ανάλογα όνειρα
όπως κι εδώ, και παραδίπλα
που τα φυτά είναι από συνήθεια πράσινα
και τα λουλούδια κεχρωσμένα τεχνηέντως

Μεγάλα τα κομμάτια της σιωπής, δεν τρώγονται αμάσητα
Ας ήτανε τουλάχιστον ένα μαχαίρι, με κόψη απ’ τ’ αριστερά
τόσο ικανό, που να την τεμαχίσει σε ισόποσα της λύπης μου κομμάτια
Τα τραίνα μου, μονίμως φορτωμένα και διαρκώς σε αδράνεια
Πολλοί με περιμένουν, μα δεν πάω. Η αναμονή με θρέφει κι ας μ’ αλώνει

Μονάχα αυτός ο δρόμος μας απέμεινε
Να ουρλιάζουνε τ’ ασθενοφόρα
τα πυροσβεστικά και οι σειρήνες της ανέχειας
και δρόμο να μη βρίσκουν
Μονάχα αυτός ο δρόμος μας απέμεινε
Να στρώνεται το χιόνι
να διώχνει βιαστικά ό,τι μας πλήγωσε
να παίρνει και να φέρνει αυταπάτες
Μονάχα αυτός ο δρόμος μας απέμεινε
Να παίζουν τα παιδιά που δε θα κάνουμε
ανάμεσα στα λυσσασμένα τροχοφόρα
Κι εμείς να τα ζητωκραυγάζουμε
καθώς θα υπερέχουν των κινδύνων
Όλοι ασφαλείς, δυνάμει ολέθριοι
κλεισμένοι στον ιδεατό μας κόσμο
περιχαρακωμένοι από θραύσματα θαυμάτων
ζωές γεμάτες ηλεκτρομαγνητικά πεδία
Μονάχα αυτός ο δρόμος μας απέμεινε...

Και τώρα που σιμώνω πια στο τέρμα
συγχώρα με για τις ασάφειες
συγχώρα με, που δεν αντέχω τους ρυθμούς των εξελίξεων
συγχώρα με, που δεν προστρέχω στην ανάγκη
Πάντα ένα γιατί αλύτρωτο θα με βαραίνει
ακόμα κι όταν γράφω για τερτίπια της στιγμής

Σου στέλνω από καρδιάς αυτό το δώρο
και το αμέριστο ενδιαφέρον μου
χωρίς αντικαταβολή


		Στατιστικά στοιχεία
	Σχόλια: 15 Στα αγαπημένα: 3


		Ταξινόμηση
	Συλλογή spontaneous Κατηγορίες Συναισθήματα - Εικόνες,Γεγονότα - Ιστορία - Μυθολογία Ομάδα Ελεύθερος στίχος - Ποίηση

Επιλογές

	Κοινή χρήση facebook
	Στα αγαπημένα
	Εκτυπώσιμη μορφή
	Μήνυμα στο δημιουργό
	Σχόλια του μέλους
	Αναφορά!

Οι λέξεις έχουν κι άλλο φλούδι παραμέσα. Όπως τα μύγδαλα κι η υπομονή (Γ. Ρίτσος)

BonnieJo 25-03-2009 @ 04:27	τώρα καταλαβαίνεις τί έχει να γίνει αν υποπέσει ο ρομαντικός σου στίχος "τα απέναντι αντικρυστά μπαλκόνια" στην αντίληψη του κουμπάρου σου; Γιατί μου το κάνεις αυτό πρωί πρωί;
Γιάννης Χρυσέλης 25-03-2009 @ 05:22	Τα τραίνα μου, μονίμως φορτωμένα και διαρκώς σε αδράνεια. Πολλοί με περιμένουν μα δεν πάω. Η αναμονή με θρέφει κι ας μ’ αλώνει ::wink.::
MARGARITA 25-03-2009 @ 06:26	το πήρα ...το έκανα δικό μου....λείπεις Στελλίνα, λείπεις ::love.::
χωρικός 25-03-2009 @ 06:29	επιτέλους, επιτέλους! ::smile.::
prince philip 25-03-2009 @ 06:34	παρα πολυ σωστα ::hug.::
balistreri 25-03-2009 @ 09:12	απέναντι αντικρυστά μπαλκόνια.... ::yes.:: ::920.:: μωρό μου....σε έρχομαι...21694.::
Ηώς 25-03-2009 @ 09:15	Τραγικός, δεν είναι αυτός που προκαλεί το χαμό του και ρίχνει το φταίξιμο στους θεούς Είναι αυτός, με το εγώ γυμνό, που κάνει ίντριγκα με τα περιβάλλοντα ήθη για μια σταλιά αναγνώρισης και χίλια αντίτυπα στα ράφια Ιλουστρασιόν ευαίσθητος και διαμελισμένος Όλοι ασφαλείς, δυνάμει ολέθριοι κλεισμένοι στον ιδεατό μας κόσμο περιχαρακωμένοι από θραύσματα με τις ζωές γεμάτες ηλεκτρομαγνητικά πεδία Μονάχα αυτός ο δρόμος μας απέμεινε ΔΕΝ ΕΧΩ ΛΟΓΙΑ, ΚΑΛΩΣ ΕΠΕΣΤΡΕΨΕΣ.......ΜΑΣ ΕΛΕΙΨΕΣ!
Amersa K 25-03-2009 @ 09:20	ΤΗΣ ΠΑΤΡΙΔΑΣ ΜΟΥ Η ΣΗΜΑΙΑ ΕΧΕΙ ΧΡΩΜΑ ΓΑΛΑΝΟ!!! ::21694.::::21694.::::21694.::::21694.::
... άρα υπάρχω 25-03-2009 @ 09:33	...Τι κι αν αντιστέκομαι σθεναρά στα καλέσματα της άνεσης καθορισμένα από χιλιάδες μοντέλα επιβίωσης κι αναπαραγωγής προτύπων.... ...τα φυτά είναι πράσινα από συνήθεια... ...Όλοι ασφαλείς, δυνάμει ολέθριοι κλεισμένοι στον ιδεατό μας κόσμο... ....Σου στέλνω από καρδιάς αυτό το δώρο και το αμέριστο ενδιαφέρον μου χωρίς αντικαταβολή... ...καλά το διάβασα τρίς... και ακόμα δεν το έλαβα...!!!
misxos 25-03-2009 @ 11:13	Μεγάλα τα κομμάτια της σιωπής, δεν τρώγονται… Κ’ εγώ θέλω να δηλώσω όπως και η Μαργαρίτα το πήρα ...το έκανα δικό μου.... Καλό σου βράδυ Στέλλα! ::kiss.::
MASTER 25-03-2009 @ 11:22	Kαλησπέρα Νόστιμος ο μπακαλιάρος;; Αλήθεια είναι δυνατόν να μας έχει απομείνει ΜΟΝΟ ένας δρόμος;
Κακτίνα 25-03-2009 @ 11:23	είπαμε να γράψεις αλλά εσύ...αυθεντική πολύ κι ειλικρινής...
ΑΙΟΛΟΣ 25-03-2009 @ 14:41	Μονάχα αυτός ο δρόμος μας απέμεινε.. Τάμα κι ανάθεμα να τον διαβούμε πια μαζί.. Χωρίς επιστροφή.. Καλησπέρα Στέλλα των δορκάτων λέξεων και αέναων συλλαβών.. ::yes.::
justawoman 25-03-2009 @ 15:18	Γεια σας στιχάκηδες Πολύ μου άρεσε που πέρασα την εθνική επέτειο με τη συντροφιά σας Εν τη ρύμη του λόγου Βικ, μου βγήκε ο μονόδρομος... αλλά κι αν το καλοσκεφτείς πάλι σε μονόδρομο οδηγούμαστε αφού κάθε μας επιλογή, μας οδηγεί σε μία μόνο κατεύθυνση... σας ευχαριστώ και καληνύχτα ::hug.::
MASTER 25-03-2009 @ 17:22	τουλάχιστον μπορούμε να επιλέξουμε ποιο μονόδρομο θα ακολουθήσουμε

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο