stixoi.info: Το τελευταίο τραγούδι μου

			Σύνδεση	Εγγραφή	Πλαίσιο χρήσης
	132741 Τραγούδια, 271229 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις

Το τελευταίο τραγούδι μου

Το τελευταίο τραγούδι μου σήμερα για σάς τραγουδώ
Φεύγω,με περιμένουν χρόνια σιωπής
Φοβάμαι το φοβερό που απλώνεται μπροστά μου ωκεανό
Τις προδομένες ώρες ης φιμωμένης εξοχής

Μα φεύγω,νεκρό νερό στο ποτήρι,φάρμακα στο συρτάρι
Άρρωστοι στίχοι στα χείλη,όνειρα σκόνη
Γυαλί τριμμένο,παράσταση σπατάλη το ψεύτικο φεγγάρι
Μαύρο αίμα ,μαύρο χιόνι κάτω απ’ το σεντόνι

Στον σκληρό κι αδιάβατο δρόμο ένας χλωμός ουρανός
Σκάβει το μονοπάτι όπως σκάβουν το φιλί
Τεντώνει ο έρωτας το μοιραίο του τοξάρι σκοτεινός
Στο στήθος που πιά δεν διψά,δεν μετράει τα βήματα στη ζωή

Δεν υπάρχει γιορτή παρά μόνο καταιγίδα ενός λυγμού
Ατίθασοι πόθοι που σε κρεβάτια αβέβαια σαν φύλλα ξετυλίγονται
Στο χρυσοπράσινο νησί του ατέλειωτου καημού
Χαμόγελα δροσιάς που συνεχίζονται

Η φωνή του αλλάζει την ελπίδα,θεριά και άνθη τρέμουν στον αγέρα
Μακρυνή ακίνητη νύχτα τσακισμένη ,ωραία μάσκα πεταμένη
Δεν μπορεί να χτυπήσει η καρδιά για να ξανάρθει η μέρα
Γκρεμμίζεται η λάμψη ,η σκιά παραμένει παγωμένη

Μα κι η αγάπη σαν φλόγα υπέρτατη κερδισμένη
Με θράσος κάνει το πρώτο της βήμα κουβαλάει την ουσία
Ξεμπερδεύει τ’αδράχτι της ζωής μ’αρώματα οπλισμένη
Με τη νιότη ,του έρωτα τη σοφία και την αθανασία


		Στατιστικά στοιχεία
	Σχόλια: 8 Στα αγαπημένα: 0


		Ταξινόμηση
	Κατηγορίες Αταξινόμητα Ομάδα Αταξινόμητα

Επιλογές

	Κοινή χρήση facebook
	Στα αγαπημένα
	Εκτυπώσιμη μορφή
	Μήνυμα στο δημιουργό
	Σχόλια του μέλους
	Αναφορά!

Ηώς 25-03-2009 @ 08:22	Στον σκληρό κι αδιάβατο δρόμο ένας χλωμός ουρανός Σκάβει το μονοπάτι όπως σκάβουν το φιλί Μα κι η αγάπη σαν φλόγα υπέρτατη κερδισμένη Με θράσος κάνει το πρώτο της βήμα κουβαλάει την ουσία Ξεμπερδεύει τ’αδράχτι της ζωής μ’αρώματα οπλισμένη Με τη νιότη ,του έρωτα τη σοφία και την αθανασία ::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
χρηστος καραμανος 25-03-2009 @ 08:32	Μα κι η αγάπη σαν φλόγα υπέρτατη κερδισμένη Με θράσος κάνει το πρώτο της βήμα κουβαλάει την ουσία Ξεμπερδεύει τ’αδράχτι της ζωής μ’αρώματα οπλισμένη Με τη νιότη ,του έρωτα τη σοφία και την αθανασία ::1151.:: ::1255.:: ::1326.:: ::1436.:: ::1481.:: ::1492.:: ::1499-1661-3494.:: ::15755.:: ::1609.:: ::1763.:: ::1783.:: ::1808.:: ::1913.:: ::20315.:: ::21694.:: ::2314.:: ::23306.:: ::2480.:: ::2798.:: ::3514.:: ::3655-5249.:: ::382.:: ::galanta.:: ::4076.:: ::4141-4460-4986.:: ::4348.:: ::4477.:: ::4840.:: ::5156.:: ::520.:: ::6132.:: ::6080.:: ::6125.:: ::5412.:: ::6536.:: ::6660.:: ::676.:: ::3083.:: ::700-1677.:: ::778.:: ::8026.:: ::8576.:: ::8817.:: ::8822.:: ::9201.:: ::920.:: ::9609.:: ::9623.:: ::9831.:: ::700.:: ::13628.::
petrwnas 25-03-2009 @ 08:41	Μα κι η αγάπη σαν φλόγα υπέρτατη κερδισμένη Με θράσος κάνει το πρώτο της βήμα κουβαλάει την ουσία Ξεμπερδεύει τ’αδράχτι της ζωής μ’αρώματα οπλισμένη Με τη νιότη ,του έρωτα τη σοφία και την αθανασία καλησπέρα Αντη υπέροχε χρόνια πολλά φίλε!!! ::up.:: ::up.:: ::up.::
Ιππαρχος 25-03-2009 @ 13:48	το τελευταίο...ελπίζω πως όχι...
Helene52 25-03-2009 @ 14:22	Μα κι η αγάπη σαν φλόγα υπέρτατη κερδισμένη Με θράσος κάνει το πρώτο της βήμα κουβαλάει την ουσία Ξεμπερδεύει τ’αδράχτι της ζωής μ’αρώματα οπλισμένη Με τη νιότη ,του έρωτα τη σοφία και την αθανασία Υπέροχος όπως πάντα !!!!! ::up.:: ::up.:: ::up.::
Γιάννης Χρυσέλης 25-03-2009 @ 15:26	Φεύγω,με περιμένουν χρόνια σιωπής Φοβάμαι το φοβερό που απλώνεται μπροστά μου ωκεανό Τις προδομένες ώρες ης φιμωμένης εξοχής ::wink.::
Spartinos 26-03-2009 @ 00:43	Υπεροχο!!! Την καλημερα μου
gatoulis 26-03-2009 @ 06:00	ΠΑΝΕΜΟΡΦΟ !!! ::up.:: ::yes.:: ::up.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο