το δάκρυ σου που έχει χρώμα μαύρο
μέσα σε ένα ποτάμι επιπλέει
με μια γεύση από θάνατο.
τα μικρά κι ακατάστατα ρούχα που φοράς
δεν φτάνουν για να κρύψουν
την χαρακωμένη λύπη σου.
σημάδια από σταγόνες βίας
ξεχωρίζουν πάνω στο σώμα σου
και από θυμωμένη νύκτα
ένιωσες το πραγματικό μαύρο δάκρυ.
κι όπως καθόσουν μπροστά στο καθρέφτη
αυτός σε άγγιξε τόσο απαλά και λία
που ταράχτηκές από την τρυφερότητα του.
το απρόσμενο σκίρτημα που ένιωσες
αγαλίασε τον κόσμο των αισθήσεων σου.
αναζήτησες την εικόνα σου μέσα στο καθρέφτη-
αναζήτησες τα αμυγδαλωτα σου μάτια-
αναζήτησες τα δροσερά σου χείλη-
αναζήτησες τα ντροπιασμένα ροδομάγουλα σου-
αναζήτησες τα στολισμένα βλέφαρα σου-
αναζήτησες την λιωμένη ψυχή σου-
που ήταν σκλαβωμένη και μαραμένη-
πίσω από όλα αυτά-
που τα σκέπαζε ο καθρέφτης.
'' μην με αφήσεις μόνη ''
φωνάζεις στον καθρέφτη
και τρέμεις ολόκληρη
μα η πόρτα κλείνει
και ο ήχος της σιωπής
απλώνεται όπως το σκοτάδι
κι αρχίζει η παράξενη γιορτή
να κυριεύει το αχαλίνωτο πάθος σου βουβά
και εσύ να φοβάσαι το μαύρο δάκρυ
να μην κυλήσει στην αιωνιότητα
αφού δεν αντέχεις να ζήσεις για πάντα.
και εσύ να φοβάσαι το μαύρο δάκρυ....
να μην κυλήσει στην αιωνιότητα.....
αφού δεν αντέχεις να ζήσεις για πάντα........
::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
