| |
| | Στα ορυχεία της ψυχής |  | | | μπονζούρες.. | | |
[color=black][font=georgia]Κλειστές ψυχές , θαρρείς φαντάζουν ορυχεία
γεμάτες μάρμαρο, αδάμαντες, χρυσό.
Κοιτώ στα ανοίγματα, στα μάτια με υποψία
να βρω ένα κράτημα και μέσα να συρθώ.
Θα πείτε ‘σεις ένας ρακένδυτος σακάτης
τάχα πώς δύναται να μπει σε μια ψυχή ;
Εγώ θα πώ , αλήθεια , πώς ο κάθε Μάρτης
με αυτά τα χάλια φέρνει άνοιξη στη γη ;
Κατά καιρούς, θα βρω ψυχές ερημαγμένες
απ΄της αγάπης κι απ’ του πόνου τον καημό-
από τον πόλεμο , την έχθρα συλημένες,
από την πείνα κι από τον ξεριζωμό.
Να κατεβώ μ’ άπειρο κίνδυνο εκεί μέσα,
μην καταρρεύσει της καρδιάς κάποια στοά.
Προσεκτικά, στεργιώνω λόγους στα τραβέρσα
κι ανοίγω λίγο απ’ του φωτός την ζεστασιά.
Βρίσκω μικρών παιδιών ψυχές, θυμό γεμάτες,
αυτές που θα ‘πρεπε να αστραποβολούν
και να δουλεύανε εντός χίλιοι εργάτες.
Χίλιοι αγγέλοι, το χρυσό να κουβαλούν.
Βρίσκω ψυχές μεγάλων άνθρωπων, λογίων.
Μα, αντί για μάρμαρο να βρω πεντελικό
βρίσκω φωλιές φιδιών και ίχνη των θηρίων,
που κατασπάραξαν το όποιο ιδανικό.
Και όταν έρωτα στα μάτια ανασαίνω,
λέω πώς φλέβα αδαμάντων θα βρεθεί.
Στο βαγονέτο του δακρύου ανεβαίνω
δίχως σκαπάνες, σπαρματσέτα ή ψαθί.
Ότι εγώ κάνω , δεν το κάνω για να κλέψω..
Για να αφαιρέσω από τα σπλάχνα θησαυρούς..
Αυτό το κάνω να κοσμήσω, λίγο έστω,
φτωχής ψυχής μου, τοίχους άδειους, σκοτεινούς.
Γιατί κι εγώ, ήμουν παλιά σαν ορυχείο
κι από τα μάτια μου κατέβαιναν πολλοί..
Μα επαίρναν όλοι κι από ένα’ πικρό αστείο
το μόνο κοίτασμα που είχα στην ψυχή..[/color][/font]
{Α}
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 8
Στα αγαπημένα: 3
| | | | | | | |
| | Ο κιμάς κόπτεται παρουσία του πελάτη | | | |
|
Helene52
26-03-2009 @ 02:22 | Ότι εγώ κάνω , δεν το κάνω για να κλέψω..
Για να αφαιρέσω από τα σπλάχνα θησαυρούς..
Αυτό το κάνω να κοσμήσω, λίγο έστω,
φτωχής ψυχής μου, τοίχους άδειους, σκοτεινούς.
Γιατί κι εγώ, ήμουν παλιά σαν ορυχείο
κι από τα μάτια μου κατέβαιναν πολλοί..
Μα επαίρναν όλοι κι από ένα’ πικρό αστείο
το μόνο κοίτασμα που είχα στην ψυχή..
::yes.:: !!!!!!!!!!!!!!!!! ::theos.:: ::theos.:: | | balistreri
26-03-2009 @ 04:57 | γκασταρμπάιταρ μου...
ξανθόπουλέ μου εσύ...
να γίνω ορυχείο κι εσύ ανθρακωρύχος μου... | | Γιάννης Χρυσέλης
26-03-2009 @ 06:41 |
Κοιτώ στα ανοίγματα, στα μάτια με υποψία
να βρω ένα κράτημα και μέσα να συρθώ.
Να κατεβώ μ’ άπειρο κίνδυνο εκεί μέσα,
μην καταρρεύσει της καρδιάς κάποια στοά.
Γιατί κι εγώ, ήμουν παλιά σαν ορυχείο
κι από τα μάτια μου κατέβαιναν πολλοί..
Μα επαίρναν όλοι κι από ένα’ πικρό αστείο
το μόνο κοίτασμα που είχα στην ψυχή.. ::wink.:: ::smile.:: | | Συλλογος Ερωτεωμενων και φιλων
26-03-2009 @ 09:49 | πολυ, ΠΟΛΥ δυνατο.... | | justawoman
26-03-2009 @ 10:12 | Άσσε μου, και τα διαμάντια άνθρακες είναι ::yes.::
Μπάλι, δεν κοιτάς τα μούτρα σου καλύτερα, που θα μιλήσεις εσύ περί συγκίνησης ::sneak.:: | | ... άρα υπάρχω
26-03-2009 @ 15:14 | Σπλατς ... πολύ ωραίο το ορυχείο σου ... το φώτισες...!! | | elpidakwstopoulou
26-03-2009 @ 15:37 | Ότι εγώ κάνω , δεν το κάνω για να κλέψω..
Για να αφαιρέσω από τα σπλάχνα θησαυρούς..
Αυτό το κάνω να κοσμήσω, λίγο έστω,
φτωχής ψυχής μου, τοίχους άδειους, σκοτεινούς.
πολ'ύ καλό !!!!!!! ::up.:: ::theos.:: ::up.:: | | tarifula
26-03-2009 @ 19:51 | καλο... ::yes.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
