Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
132741 Τραγούδια, 271229 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Ανακοπή
 
Ξύπνησα μες στα αίματα κλαίγοντας πικρά
Η νύχτα μου υπόσχεται θάνατο κι ερημιά
Της ζωής μου τα φτερά μαύρο χιόνι
Μαυρίζει το είδωλο μου στην οθόνη

Η μνήμη μου ένα ποτάμι απο θηρία
Κραπαλούν,μες στο μυαλό μου σέρνοντα για θυσία
Δεν ξεχωρίζω τη ψυχή απο τις παραισθήσεις
Τ’αόρατα μου όνειρα απο τις δήθεν αναμνήσεις

Της φαντασάς μου ψυθιρίζουν οι δαιμόνοι
Φωνές χαμένες που ζούν μεςστη φορμόλη και στ’αφιόνι
Φυσάει χιονιάς ,χτυπάει κυκλώνας στα σπασμένα προσωπεία
Ραγίζουν τα κουπιά μα ο βαρκάρης κρατάει ακόμα ισορροπία

Πίνω νερό της ερημιάς ,ακούω,βουίζουν οι αράχνες
Σκοινί,μαχαίρι δεν γυρεύω ,βυθίζομα στις πάχνες
Οι καημοί σπατάλη ,ξημερώνουν στη καρδιά μου
Είμαι πάλι μισός δεν ξέρω ποιο είναι τ’όνομά μου

Ανοίγω τα παλιά σκονισμένα μου συρτάρια
Μα το μέλλον έρχεται,κι ας είναι μακρυά ,απ΄τα νέα φεγγάρια
Που ανύποπτα ανατέλλουν στη Δύση της ευτυχίας
Μες στα ερείπια της ψυχής στα μπλέ της νοσταλγίας...........



 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 8
      Στα αγαπημένα: 0
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Αταξινόμητα
      Ομάδα
      Αταξινόμητα
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

 
Helene52
26-03-2009 @ 02:16
Ανοίγω τα παλιά σκονισμένα μου συρτάρια
Μα το μέλλον έρχεται,κι ας είναι μακρυά ,απ΄τα νέα φεγγάρια
Που ανύποπτα ανατέλλουν στη Δύση της ευτυχίας
Μες στα ερείπια της ψυχής στα μπλέ της νοσταλγίας...........

Υπέροχος όπως πάντα !!!!!!
Την καλημέρα μου Αντη ::theos.:: ::hug.:: ::theos.::
μηχανοδηγος
26-03-2009 @ 03:18
..Φυσάει χιονιάς ,χτυπάει κυκλώνας στα σπασμένα προσωπεία
Ραγίζουν τα κουπιά μα ο βαρκάρης κρατάει ακόμα ισορροπία....

Πολύ καλό φίλε. Λίγο πολύ όλοι έτσι ισορροπούμε....
Ναταλία...
26-03-2009 @ 03:59
Φυσάει χιονιάς ,χτυπάει κυκλώνας στα σπασμένα προσωπεία
Ραγίζουν τα κουπιά μα ο βαρκάρης κρατάει ακόμα ισορροπία

::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
χρηστος καραμανος
26-03-2009 @ 06:17
Ανοίγω τα παλιά σκονισμένα μου συρτάρια
Μα το μέλλον έρχεται,κι ας είναι μακρυά ,απ΄τα νέα φεγγάρια
Που ανύποπτα ανατέλλουν στη Δύση της ευτυχίας
Μες στα ερείπια της ψυχής στα μπλέ της νοσταλγίας...........
::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
χάρης ο κύπριος
26-03-2009 @ 09:32
Μπράβο ρε φίλε ! ! !
Ιππαρχος
26-03-2009 @ 09:43
πολύ δυνατό φίλε μου!
Γιάννης Χρυσέλης
26-03-2009 @ 11:54

Η μνήμη μου ένα ποτάμι απο θηρία
tarifula
26-03-2009 @ 19:57
Δεν ξεχωρίζω τη ψυχή απο τις παραισθήσεις
Τ’αόρατα μου όνειρα απο τις δήθεν αναμνήσεις
::yes.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο