*Anima*
26-03-2009 @ 12:03 | είναι πραγματικά πολύ ωραίο...
είσαι φανταστικός...
μπράβο σου!!!
::up.:: ::theos.:: ::up.:: | |
Xωρολάτρης
26-03-2009 @ 14:24 | Θα ήθελα να έδινα μια άλλη διάσταση "των φίλων που δακρύσανε "αν δεν σε πειράζει και αν δεν εννοεις και συ αυτό φυσικά..Θα ήθελα λοιπόν η έννοια του φίλου να υπήρχε σε κατι πιο ενδότερο και πολύ σχετικό συνάμα με την όλη υπόθεση που γνώριζε καλά τι έχει συμβει..Σαν φιλικό περιβάλον να θεωρούσαμε π.χ αυτά που θα μπορούσες να κάνεις με αυτόν τον άνθρωπο και δεν έκανες..ή αυτά που περάσανε στο παρελθόν χωρίς να αποθηκευτήκανε με την μορφή που θα ήθελες..Αν βάζανε τα κλάματα ακόμα και αυτά δεν θα ήταν κατι ακόμα πιο δυνατό από τον πόνο που περιγράφεις?..
Πολύ ωραίο όλο το ποιημα πάντως..Μπραβο! | |
Γιάννης Χρυσέλης
26-03-2009 @ 14:41 |
αφου οτι αλλο φτιαξουμε
εσυ θα το χαλασης | |
nightangel
26-03-2009 @ 14:52 | και η ζωη μου εγινε
σα σινεμα που εμεινε
η αιθουσα του αδεια. ::yes.:: | |
 |
