| |
Λες πως σαν τον ταξιδιώτη που δεν έφυγε ποτέ
τριγυρίζω απ' το ίσως ως τα πρόθυρα του ναι
Λες πως χρόνια θυσιάζω ουρανούς και ξαστεριές
πως το χρόνο αφήνω στείρο, τις κουβέντες μου μισές
Μα εγώ σου λέω πως ταξιδεύω στου σπιτιού μου τις γωνιές
κι από 'κει που εσύ δεν βλέπεις, ξεκλειδώνω εγώ φωτιές
Τις αισθήσεις μου ακονίζω, αγκαλιάζω τις σκιές
με τα μάτια μίλια τρέχω και αγγίζω κορυφές
Λες πως χρόνια ετοιμάζω περιπέτειες κι εκδρομές
μα οι βαλίτσες μισοάδειες περιμένουν ανοιχτές
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 6
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
