| |
| | Τραγουδι του θρήνου |  | | |
Μαύρο ρίχνω στη ζωή,στο θάνατο λευκό
Χωρίζεται απ’το σώμα η ψυχή,πια να ελπίσω δεν μπορώ
Έχω θαφτεί στη μοίρα μου,τα εγκόσμια γκρεμμίζω
Της λησμονιάς οι τόποι γύρα μου,χώμα τυφλό,ψημένο διασχίζω
Μυρίζει νέκρα την ακούω που με καρφώνει
Μαύρο αίμα σα πλαγιασμένη πέτρα ,την απαλάμη μου αυλακώνει
Αδράχνει σιωπές και συννεφιές κουβαλάει το χρόνο
Σκεπάζει τις λαγαρές μορφές πούναι γεμάτες πόνο
Δεν κλαίν μόνο τα μάτια ,μα κλαίν και τα παιδια μου χλωμιασμένα
Κοιτάζουν τις ρωγμές και τα κομμάτια ,πενθούν λησμονημένα
Συντριβάνι και δροσιά ψυχής στην ακροθαλασσιά του αγέρα
Όνειρα στ’ακρογιάλια της αυγής ,φώς που βουλιάζει την ημέρα
Στο μοιρασμένο σπίτι βάζω καθρεφτες σκοτεινούς
Και ντύνομαι σαν τον θανατοποινίτη να ξεγελώ τους ουρανούς
Κυκλοφορώ στην ερημιά μόλις νυχτώνει
Βρίσκω σκοινί,μαχαίρι και καρδιά,της τέχνης μου θα γίνουν οι δαιμόνοι
Κλείνω τα μπαλκόνια μου να μην ακούω το δάκρυ
Κι αναμετρώ τα χρόνια μου στου κόσμου αυτή την άκρη
Μα τι φωνές τι τιμωρία,χωράνε μες στη φούχτα μου χίλια βιολιά
Πρόσωπο με πρόσωπο με λιώνει η αγωνία,αλυχτάνε κάτι σκυλιά
Ένα γιούλι απο γαλάζιο φώς και κρύο που σ’όλα αντηχεί
Ανοιξιάτικο αιώνιο τοπείο πάω κιόλας εκεί
Αμολημένο περιστέρι ,την αγάπη τραγουδάει θείο μυστήριο
Μια δέηση στη σιγή σαν αγιοκέρι τάμα στο μαρτύριο
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 8
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | | |
|
Ιππαρχος
30-03-2009 @ 01:30 | Πολύ δυνατό Άντη, καλημέρα! | | Helene52
30-03-2009 @ 02:48 | Ένα γιούλι απο γαλάζιο φώς και κρύο που σ’όλα αντηχεί
Ανοιξιάτικο αιώνιο τοπείο πάω κιόλας εκεί
Αμολημένο περιστέρι ,την αγάπη τραγουδάει θείο μυστήριο
Μια δέηση στη σιγή σαν αγιοκέρι τάμα στο μαρτύριο
Λυπημένο .... αλλά Υ Π Ε Ρ Ο Χ Ο όπως πάντα !!!!!!
Την καλημέρα μου Αντη
::theos.:: ::hug.:: ::theos.:: | | Ναταλία...
30-03-2009 @ 03:23 | ¨Αντη πολύ δυνατό καλή βδομάδα ::yes.:: ::theos.:: ::hug.:: | | petrwnas
30-03-2009 @ 03:36 | Αντη πάντα υπέροχος!!!!!καλημέρα ::up.:: ::up.:: ::up.:: | | Xωρολάτρης
30-03-2009 @ 03:54 | Κονταροχτυπιέσαι με χίλια δυο πράγματα Αντη κάθε που σε διαβάζω..Εχεις τραβήξει σε ένα δικό σου σοκάκι μέσα και παλεύεις με αυτα που σε καθορίζουν ..μερικές μόνο στιγμές μου φαινεται σαν να σταματας τον αγώνα και να κοιτάζεσαι πάνω σου για να δεις πως έχεις γίνει μετά την καινούργια αυτή μάχη ..κάπου εκει είναι που σου ξεφεύγει το ποίημα θαρρώ... | | gatoulis
30-03-2009 @ 04:11 | ΑΧΤΥΠΗΤΟ !!!
::up.:: | | μηχανοδηγος
30-03-2009 @ 10:53 | Αμολημένο περιστέρι ,την αγάπη τραγουδάει θείο μυστήριο
Μια δέηση στη σιγή σαν αγιοκέρι τάμα στο μαρτύριο
Υπέροχο......... | | elpidakwstopoulou
30-03-2009 @ 15:58 | Κλείνω τα μπαλκόνια μου να μην ακούω το δάκρυ
Κι αναμετρώ τα χρόνια μου στου κόσμου αυτή την άκρη
Μα τι φωνές τι τιμωρία,χωράνε μες στη φούχτα μου χίλια βιολιά
Πρόσωπο με πρόσωπο με λιώνει η αγωνία,αλυχτάνε κάτι σκυλιά
δυνατό !!! όμορφο !!! ::up.:: ::up.:: ::up.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
