| |
[align=center]
Όχι δεν δάκρυσα απόψε, είναι σταγόνα βροχής
Αυτό που βλέπεις να κυλάει στο μάγουλό μου.
Όχι δεν είναι αίμα ο λεκές που βλέπεις στο άσπρο φόρεμά μου,
Έσταζε κόκκινο μελάνι ο ουρανός κι έπεφτε
Εκεί που βρισκόταν (βρίσκεται;) η καρδιά μου.
Όχι δεν αγάπησα καμιά ανάμνησή σου,
Όποιος κι αν σου ‘πε πως ακόμα σε θυμάμαι, ψεύδεται,
Τον περιμένει η κολάση, τον περιμένει η τιμωρία.
Στο επόμενο στενό τον περιμένει ο χάρος.
Όχι δεν σε ψάχνω με τους χάρτες που μου δάνεισε η ζωή,
Γυρεύω μονάχα καράβι να με ταξιδέψει μακριά από σένα.
Γυρεύω ταξί να με αφήσει σε κάποια κακόφημη οδό,
Να μην ξαναγυρίσω.
Όχι δεν σχημάτισα το μεταξένιο όνομά σου
στα διψασμένα μου τα χείλη.
Πειραματιζόμουν με τα γράμματα κι έκεινα
-τα άταχτα!-
Μπήκαν στη σειρά για να σε φωνάξουν.
Όχι δεν ήτανε δικό μου το ουρλιαχτό απελπισίας
που σκότωσε απόψε τη σιωπή σου.
Καρδιά μου, Μάτια μου, Ψυχή μου,
Ήταν σου λέω κάποιος περαστικός που ζητιάνευε –ο δύσμοιρος-
Για λίγα ψίχουλα αγάπης.
Όχι Αγάπη μου, δεν έγινα απόψε εισβολέας των ονείρων σου,
Εντελώς τυχαία με βρήκαν στον πλανήτη σου,
Κάποιο αεροπλάνο μ’έχει προσγειώσει στα εδάφη σου
Χωρίς να με ρωτήσει αν γουστάρω να σε δω μέσα στη νύχτα.
Όχι δεν γουστάρω να σ’αγγίξω,
Τα χείλια σου γυάλινα, και η ματιά σου πολύ υγρή
Για τη στεγνή πραγματικότητα μου.
Όχι δεν πόθησα τα πανάκριβα φιλιά σου,
Με τις οικονομίες μου θα προτιμούσα ν’αγοράσω μια γουλιά
ελευθερίας.
Όχι δεν με έχεις φυλακίσει στα μουχλιασμένα κελιά της θλίψης,
Κι αν σάπισα στις κατακόμβες της μοναξιάς
Δεν ήσουνα εσύ ο υπαίτιος, ήταν οι εποχές που μ’έχουνε γεννήσει.
Όχι δεν ήθελα να καθίσεις μαζί μου στη χλόη για να μετρήσουμε τ’αστέρια.
Μετρούσα τις στιγμές του τέλους μας
Κι ήταν το άρθροισμα τους άπειρο, και τρελαινόμουν.
Όχι δεν περίμενα να ανοίξεις τα σκουριασμένα σου φτερά
Να με πετάξεις ως το άπειρο του έρωτα.
Δεν με ενθουσίαζαν ποτέ οι ροζ σου αγκάλες,
Οι ροζ σου υποσχέσεις, τα ροζ θρύψαλα συγκίνησης και πάθους.
Έτρεμα στις χούφτες σου σαν φύλλο στον αγέρα;
Όχι, όχι
Δεν είν’αλήθεια!
Προσευχόμουν να με ξεβράσει η θάλασσα στο κατώφλι της καρδιάς σου;
Όχι, όχι
Δεν είν’αλήθεια!
Έγραφα στις φλέβες μου μού λείπεις, γύρνα πίσω, σε γυρεύω;
Α! Ποιος τρελός με ‘χει στο στόχαστρο και διασύρει τ’όνομά μου!
Δε μου ‘χεις λείψει.
Μη γυρίσεις να με βρεις στον Άδη, κι εγώ δε θα σε γυρέψω.
Αχ, και τώρα θες να πεις πως με πιστεύεις;
Είμαι μια ψεύτρα, μια πλανεύτρα,
Μια αμαρτωλή, μια άσωτη,
Πολύ καλή στις λέξεις.
Και κάτι τελευταίο πριν με ρουφήξει για άλλη μια φορά η ήττα.
Δεν ξέρω να παίζω το παιχνίδι σου, αυτή είναι η μόνη μου αλήθεια.[/align]
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 3
| | | | | | | |
|
