| |
| | Υπαιτιότητες |  | | | Σκέψεις από μια επίσκεψη με φίλους σε μια γκαλερί... | | |
Ψες βράδυ βγήκα με φίλους που αγαπώ πολύ
αναζητώντας κάτι πέρα απ΄ τα τετριμμένα
κι έτσι βρεθήκαμε σε μία γκαλερί
που άρεσε και σε αυτούς μα και σ΄εμένα.
Εκεί εκθέτανε με τόση μαστοριά
οι καλλιτέχνες τη θαυμάσια δουλειά τους
και ανταλλάξαμε δυο λόγια, όχι πολλά
μια καλλιτέχνης έλεγε για τα καμώματά τους.
Οι φίλοι μου, κατάλαβα πως είχαν μαγευτεί
και συμφωνώ πως ήτανε σπουδαία εμπειρία
ώσπου είδαμε έναν πίνακα που ΄χε ζωγραφιστεί
και θύμιζε στο φίλο μου κάτι από Καββαδία.
Του θύμισε τα ΄΄Μαραμπού΄΄, θαρρώ πως είχε δίκιο
παράσταινε ένα όμορφο πλοιάριο σε λιμάνι
και προς στιγμής νομίσαμε πως θ΄ακουγόταν ήχος
σαν κύμμα που στη θάλασσα τον παφλασμό του κάνει.
Η σκέψη μου αφαιρέθηκε εκείνη τη στιγμή
και μ΄έπιασε ένα σύγκρυο που με ταρακουνούσε
κι έτσι για ώρα αρκετή δεν ήμουνα εκεί
το μάτι μου τον πίνακα άλλο δεν τον κοιτούσε.
Ήτανε καταθλιπτικός όμως πολύ ωραίος
εισέβαλε στα μέσα μου για να με αναλύσει
και όταν είδε τελικά πως δεν είμαι σπουδαίος
η σκέψη μου πλησίαζε σχεδόν να παραλύσει.
Ένιωσα πως με κοίταζε μέσ΄από το γαλάζιο
σαν ένα μάτι που ΄τανε περίτεχνα χωμένο
κι εγώ το κοίταζα τρελά χωρίς να λογαριάζω
πως δεν ήταν για μένανε το μάτι αυτό φτιαγμένο.
Για λίγο αναρωτήθηκα και μ΄έτρωγε η σκέψη
οι φίλοι μου δεν είδανε το μάτι εκεί στο πλοίο
που ΄χε το φως του σθεναρό χωρίς να λιγοστέψει
και όλο με βασάνιζε και μ΄ έλουζε με κρύο;
Θα είδανε τουλάχιστον ένα δικό τους μάτι
ίσως δεν ήταν αυστηρό σαν και αυτό που είδα
μένω μονάχα σίγουρος πως θα τους είπε κάτι
και πίστεψα πως έκανα πολύ καλά που πήγα.
Εκείνο το πλοιάριο κόντευε να σαλέψει
το κοίταξα πιο παγερά μ΄ελπίδα να ξεφύγω
μα μου ΄λεγε πως ήθελε μονάχα να με στέρξει
κι ότι θα μ΄ελευθέρωνει και θα ΄φευγε σε λίγο.
Όταν μετά τελειώσαμε από την γκαλερί
όπως κι εγώ, οι φίλοι μου ήταν παλαβωμένοι
ο Γιάννης είπε για καφέ να πάμε όλοι μαζί
μήπως έτσι ξυπνήσουμε, είμασταν ναρκωμένοι.
Η ιδέα μας φάνηκε καλή και πήγαμε κατόπι
σε ένα στέκι που συχνά πηγαίνουμε τα βράδια
όπου συχνάζουν ήσυχοι και ήρεμοι ανθρώποι
που θέλουνε ξεκούραση μετά από τη βάρδια.
Το μάτι δε με άφηνε διόλου, μ΄ακολουθούσε
και είδα στο απέναντι παγκάκι μια κοπέλα
μιαν άσπρη μπλούζα όμορφη κι αστραφτερή φορούσε
σαν κι αυτήν που φόραγε στο πάρτυ μου η Στέλλα.
Τότε παραπονέθηκα, τα΄βαλα με το μάτι
γιατί μου το υποσχέθηκε και είπε πως θα φύγει
μα όταν είδε μέσα μου πως έβαζα γινάτι
άλλαξε γνώμη ξαφνικά και θέλησε να μείνει.
Η κάθε μου προσπάθεια ήταν ναυαγισμένη
αφού η κοπέλα απέναντι έμοιαζε στη δικιά μου
κι άναψε το τσιγάρο της κάπως ξελιγωμένη
αυξάνοντας αυτόματα σε μένα τη χαρά μου.
Οι φίλοι μου ρωτούσανε συνέχεια τι έχω
μα είπα πως στο μάτι μου μπήκε ένα σκουπιδάκι
και με τον νου συνέχισα στον πίνακα να τρέχω
ήμουνα δέσμιος εκεί, με κράταγε το μάτι.
Ώρα πολλή μιλούσαμε γι΄αυτή την εμπειρία
και γι' άλλα πράγματα ,πολλά, που μας απασχολούνε
μέχρι που οι κουβέντες μας εκεί στο κοσιτρία
το τραπεζάκι, άρχισαν να γλυκοτυρανούνε.
Εκείνη που την κοίταζα με δέος μες τα μάτια
φάνηκε να κατάλαβε ότι μου είχε αρέσει
(κρατούσα ένα μικρό χαρτί και το κανα κομμάτια
αφήνοντας το άτσαλα στο πάτωμα να πέσει).
Στο πλάϊ της καθότανε μια άλλη, ίσως φίλη
που δε φαινότανε καλά πίσω απ' την κολώνα
κι ο νους μου όλο αρμένιζε πέρα μακριά, ένα μίλι
μέσα στο πλοίο που 'μοιαζε έρμαιο του τυφώνα.
Έπειτα βαρεθήκαμε κι είπαμε πια να πάμε
η νύκτα πέρασε γοργά χωρίς να το σκεφτούμε
αυτά τα καταθλιπτικά βράδια τα αγαπάμε
κι ας μας κάνουν τελικά να μισοτρελαθούμε.
Η όμορφη απέναντι κοπέλα με κοιτούσε
κι έσκυβε προς τη φίλη της σαν κάτι για να πει
είπα πως θα 'ναι τέχνασμα, το μάτι με γελούσε
μα κοίταζε στο μέρος μου συνέχεια γελαστή.
Σε λίγο πια κινήσαμε να φύγουμε κι οι τρεις μας
όμως εκείνη σταθερή καθότανε αντίκρυ
κι όπως συχνά παθαίνουμε την γκάφα της ζωής μας
έτσι την πάτησα κι εγώ μες το δικό της δίκτυ.
Δεν ήταν φίλη τελικά πίσω απ' την κολώνα
ήταν ο φίλος της , ψηλό κι ωραίο αγόρι
που την χαϊδευε απαλά κι ήπια στον αγκώνα
κι έτσι συλλογίστηκα ΄΄δεν κάνει με το ζόρι΄΄.
Η θλίψη εκείνου του βραδιού είχε κορυφωθεί
κι ο πόνος μου ο ερωτικός ξύπνησε παραπάνω
δεν μίλαγα, δεν άκουγα και είχα βουβαθεί
και τη ζωή μου ολόκληρη ένιωσα να τη χάνω.
Μέσα στο αυτοκίνητο με μουσική ωραία
κουβέντιαζαν οι φίλοι μου μετρώντας τα τραγούδια
και λέγοντας πως ήτανε όντως πολύ σπουδαία
ήμουν σε παραλήρημα κι έβλεπα αγγελούδια.
Φθάνοντας πια στο σπίτι μου και λέγοντας το΄΄γεια σας΄΄
ένιωσα μόνος κι ορφανός μες τον απάγκειο κήπο
δεν ξέρω αν νιώσατε ποτέ άστεγα τα όνειρα σας
ή της καρδιάς να κόβετε απρόσμενα ο κτύπος.
Τα βλέφαρα μου μένανε συνέχεια ανοιγμένα
κι ήρθε μ' επιχειρήματα το μάτι να μιλήσει
και έτσι αναλύοντας τα όλα ένα-ένα
έφυγε κι άφησ' έπειτα τη νύκτα να κυλήσει.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 10
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | | |
|
επισκέπτης
17-03-2005 | Νομίζω πως σε καταλαβαίνω απόλυτα, ένα παρόμοιο "μάτι" με βασανίζει κι εμένα καμμιά φορά...ίσως όμως να βγαίνει και κάτι καλό απ' αυτό... | | Γιαννόπουλος Χρίστος
17-03-2005 | Αχ Ανδρέα.... τι την ήθελες τη ζωγραφική....δεν πηγαίνατε αμέσως στο ουζερί;...Η τέχνη είναι επικίνδυνο πράμα στην εποχή μας...Έχει μιαν άλλη σχέση με το χρόνο που δεν χωρά στο καθημερινό....Γι αυτό μεταμορφώνει το καθημερινό σε εφιάλτη....φιλιά.... | | Εκάτη
17-03-2005 | Αστυάνακτα.....! Νομίζω πως ήμουν κι εγώ μαζί σας στην γκαλερι!!!!! Απιστευτα ζωντανό....και όμορφα ατελείωτο....το ποίημά σου! :-) | | ΠΑΡΑΠΟΙΗΤΗΣ
17-03-2005 | μήπως πήγες νηστικός?? μήπως ήταν αβγό μάτι?? μήπως ήταν μάτιασμα??...θα σου πω μια συγκεντρωτική γνώμη για τα ποιήματα σου χωρίς αστειεισμούς χμ! για τελευταία φορά όμως..."εκπέμπουν έναν ευγενικό ερωτισμό"....αλλά είμαι σίγουρος ότι κάπου κρυμμένος είναι και ο μίστερ Χάιντ... | | Drapetis
17-03-2005 | File mou, aderfe mou, Antrea mou, i episkepsi mas s'ekeini tin gkaleri itan wraia, 8ymamai kai ton pinaka, alla to mati mallon esy to prose3es mono...monoi mas eimaste oloi, alla exoume kai tous filous mas na mas voi8oun na 'drapeteuoume' apo ti mona3ia. | | Drapetis
17-03-2005 | Fysika, den mporei tipota na antikatastisei ton erwta, kai opws eipe k o filos Giannopoulos, i texni exei mia periergi epidrasi panw mas...ante3e 2 vdomades, erxomai.8a smi3oume tis mona3ies mas kai oti vgei.... | | Αγνή
17-03-2005 | Με το πέρασμα του χρόνου, τέτοιες αποκαλύψεις κάνουν τους ποιητές προφήτες... Ανδρέα μου, μου άρεσε!!! | | Ανδρέας Ανδρέου
17-03-2005 | Ευχαριστώ πολύ παιδιά για τα καλά σας λόγια και ελπίζω να είστε καλά...Παραποιητή μου, το μάτι δεν ήταν αβγό αλλά έγιναν τα μάτια μου αβγά στη σκέψη του και μόνο...Δραπέτη σε καρτερώ...Έχουμε πολλά να κουβεντιάσουμε.Το μάτι αυτό κυνηγά τον καθένα μας φίλε Επισκέπτη.Καλώς ή κακώς.Χρίστο τα όσα λες αποδεικνύονται σαφή από την καθημερινή μας τριβή.Εκάτη να ΄σαι καλά, πάντα είσαι μαζί μας.Αγνή, με κολακεύεις!Να ΄στε όλοι καλά...:) | | ΑΜΟΙΡΙΔΗΣ ΗΛΙΑΣ
17-03-2005 | και μονο του οτι εισαι Κυπριος ειναι αρκετο για να σε αποκαλεσω κουμπαρε.λοιπον κουμπαρε,ενας φιλος μου τραγουδιστης,ισως για καποιους ΄Β κατηγοριας τραγουδαει ενα τραγουδι που λεει<<εχω ματια και βλεπω,οσα θελω να δω>>,μαλλον αυτο σου συναιβηκε αδερφε μου,ειδες οτι ηθελες να δεις.και χαριτολογοντας σου λεω,οτι μαλλον χρειαζεσαι καποια να εισβαλει μεσα σου και να σε αναλυσει.φιλια στους γιους μου στην Δρομολαξια | | Γιώργος_Κ
18-03-2005 | Πολύ καλό το αποτέλεσμα, με τις ομοιοκαταληξίες δίνεις ένα ύφος χαρούμενο και αισιόδοξο, ακόμα κι αν η κατάληξη του επεισοδίου, δεν είχε την επιθυμητή απο σένα ανταπόκριση....το περιστατικό έχει νομίζω συμβεί σε όλους μας Ανδρέα, και είναι αληθινό, που με την περιγραφή σου γίνεται ιδιαίτερα όμορφο, σαν τραγουδάκι!! :) | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
