| |
Στα βραχια της πειραικης απογομα σαβατου
σ ενα μισοφαγωμενο βραχο καθομαι κι αναπολω
τοσα χρονια που περασαν και γω στεκομαι εδω
ημουνα αμουστακο παιδι γιοματο με ζωντανια
και τωρα πια απομαχος μοναχα αγναντευω
τη θαλασσα απ τη στερια κυτωντας τα βαπορια
που φευγουν πανε κι ερχοντε φορτωνουν ξεφορτωνουν
κι εγω να τα κυτω απλα στα βραχια καθισμενος
κι αναπολω τις μερες που ημουνα
κι εγω μπαρκαρισμενος
-----------------------------------------------------------------
Απλωνω αργα το χερι μου να το δροσισει το νερο
κι ενα βαθυ αναστεναγμα βγαινει απο τα στηθεια
αχ ποσο θαθελα θεε να ημουνα μεσα κι εγω
σ ενα απο κεινα τα καραβια που σφυριζοντας περνανε
και κατα το νοτια τραβανε γιοματα ονειρα κι ελπιδες
ομως εγω ειμαι ακομα εδω να μιλαω στο νερο
και τις παλιες ωραιες μερες αυτες ν αναπολω
στης πειραικης τα βραχια πανω σε βραχο διπλα στο νερο
-------------------------------------------------------
Για μενα παει περασε ο καιρος κι ηρθε η ωρα η δυσκολη
που πρεπει να το παρω αποφαση
οτι ποτε στη θαλασσα δε θα βρισκομαι πια
μονος αψυς κι ελευθερος σαν αλμπατρος μοναχος
εδω θα μεινω εγω πια στην αλλη μοναξια μου
και με τις αναμνησεις μου γραμενες στο μυαλο μου
το πελαγος να το κυτω σαν ναναι ερωμενη
μια ερωμενη που ποτε δικη μου δε θα γινη
πουχει χιλιαδες εραστες πολλους αγαπημενους
και αλλους τοσους που μισουν την ωρα της καταρας
που εγιναν απομαχοι και ζουν με αναμνησεις
-----------------------------------------------------------
Ημουν κι εγω ενας απο αυτους τους πολλους τους εραστες
μα εχω γινει παρελθον κι αλλοι ειναι στη θεση μου
καθως αυτη δε σταματα να θελει για να αλλαζει
τους αντρες και τους εραστες τις μερες και τις νυχτες
κι ολο καινουριοι ερχοντε στην αυλη ζωη της
κι αυτοι σκληρη κι αχορταγη ζητα συνεχεια κι αλλους
διωχνει αυτους που γερασαν και θελει παλι νεους
και σαν και μενα οι παλιοι σε καποια παραλια
στεκουν κι αναλογιζοντε ολα οσα περασαν
και παντα θα την αγαπουν αυτη την μια πλανευτρα
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
