| |
ΟΙ ΜΑΓΙΣΣΕΣ ΤΗΣ ΣΜΥΡΝΗΣ
Πάνω σε απάτητο βουνό
γεράκι σκαρφαλώνει
κι όπου θ' αφήσει το ίχνος του
ο αριμές φυτρώνει
Μασάνε οι τυφλοπόντικες
κάτω απ' τη γης σπουτσάρι
το αναζητούν οι μάγισσες
κυκλώνει το φεγγάρι
Στις μάγισσες χαρίζεται
του πελαργού το μάτι
να το φοράνε τις νυχτιές
να βγάζουν το γινάτι
Γράφτηκε στις 22/05/2005...
ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟΥ:
» ΤΑ PLAYMOBIL
Στο ίδιο περιοδικό (I cook greek - τεύχος 21), υπάρχει και άρθρο για την Μπάρμπι αλλά μην περιμένετε από 'μένα να γράψω γι' αυτό το θέμα...τώρα που το σκέφτομαι από μικρή λάτρευα τα playmobil και αντιπαθούσα τις Barbie... Κοιτώντας πίσω στο παιδικό δωμάτιο, τελικά το θέμα με τα Playmobil δεν ήταν ότι εφάρμοζε στο χέρι τους ό,τι ήθελες, από μεσαιωνικό μαχαιροπίρουνο μέχρι πιστόλι της Άγριας Δύσης κι από βαλίτσα Πρώτων Βοηθειών μέχρι τα ρέστα απ' το μανάβικο - ανάλογα με την περίσταση. Το θέμα ήταν ότι εφάρμοζε στο χέρι τους το δικό σου χέρι. Ότι μπορούσαν να σε πιάνουν τρυφερά από 'κει και να σε ταξιδεύουν κάθε μέρα και σε άλλο κόσμο, κάθε μέρα και σ' άλλο όνειρο. Κι αυτό καλό είναι να ξέρεις σε ποιον το χρωστάς: λεγόταν Χανς Μπεκ και πέθανε στις 30 Ιανουαρίου.... Θα περίμενε κανείς ότι σε έναν κόσμο που μοιάζει καταδικασμένος σε ισόβιο εγκλεισμό στα κελιά του Excel, μεγάλη είδηση θα ήταν ο θάνατος του CEO της Geobra Brandstatter (της εταιρείας που κατασκευάζει τα Playmobil) και όχι αυτός του διοπτροφόρου παιχνιδοεφεευρέτη. Και όμως! Αυτός ο κόσμος που στροβιλίζεται στην ιλιγγιώδη δίνη των αποτελεσμάτων τριμήνου (και του κλεισίματος του χρηματιστηρίου καθημερινώς θα πρόσθετα εγώ) κρατώντας την ανάσα του πάνω από την άβυσσο του κραχ, αυτός ο κόσμος που μοιάζει να έχει θυσιάσει την παιδική ηλικία στο βωμό της βέλτιστης προετοιμασίας για τη λαμπρή μελλοντική καριέρα, αυτός ο αδηφάγα ιδιοτελής κόσμος σταμάτησε για ένα δέκατο του δευτερολέπτου το χρηματοπιστωτικό στροβιλισμό του για να αποτίσει φόρο τιμής σε έναν άνθρωπο που η συνεισφορά του στην ανθρωπότητα δεν ήταν ότι δημιούργησε μια οικονομική αυτοκρατορία, αλλά ένα πλαστικό ανθρωπάκι ύψους μόλις 7,5 εκατοστών.... Το 1974, παρά τις συνήθεις αντιρρήσεις των διαφόρων "ειδικών" της αγοράς (των οποίων οι παχυλοί μισθοί είναι αντιστρόφως ανάλογοι της ισχότατης διορατικότητάς τους), τα Playmobil με το μικρό τους μέγεθος πέρασαν σε μαζική παραγωγή. Τη συνέχεια την ξέρετε - ή μάλλον, πιο σωστά, την έχετε παίξει... Το παιχνίδι που εφηύρε ο Μπεκ διέθετε δύο βασικά χαρακτηριστικά, που ίσως μπορούν να εξηγήσουν την παγκόσμια επιτυχία του: Πρώτον, ήταν έτσι φτιαγμένο ώστε να θέτει στο επίκεντρο το παιδί που το χρησιμοποιεί και όχι το ίδιο το παιχνίδι. Ένα πετυχημένο παιχνίδι δεν είναι αυτό που καταλαμβάνει όλη τη σκηνή για να πρωταγωνιστήσει στην παράσταση που θ' ανέβει, αλλά εκείνο που διαμορφώνει το ονειρικό σκηνικό ενώπιον του οποίου θα εκτυλιχτούν οι περιπέτειες που τα ίδια τα παιδιά σκηνοθετούν. Για να μην είναι πληκτικό, το έργο δεν μπορεί να είναι προδιαγεγραμμένο και οι ρόλοι από τα πριν διανεμημένοι. Αντιθέτως, πρέπει να γράφεται εκ νέου κάθε φορά που τα πλαστικά ανθρωπάκια κάνουν το μεγάλο ρεσάλτο έξω από το συρτάρι της ντουλάπας. Το Playmobil χάρασσε (και εξακολουθεί να χαράσσει άλλωστε) τις συντεταγμένες ενός στιγμιαίου (πλην απολύτως πραγματικού) ονειρικού κόσμου, όπου οι ιππότες θα εφορμήσουν στην Ανδαλουσία ή την Αδριατική για ένα Απόλυτο, που το ξέρουν ότι δεν υπάρχει, αλλά που το θεωρούν επαρκή λόγο για να θυσιαστούν και όπου οι κουρσάροι (αναμφίβολα αυτός με το κόκκινο μαντίλι είναι ο πιο θαραλλέος!) θα λύσουν τις άγκυρες εκείνου του φοβερού πειρατικού για να ανοιχτούν σσε αναζήτηση υπερπόντιων θησαυρών, διαφορετικών για κάθε μέρα.... Αυτό όμως που κάνει τη μεγάλη διαφορά είναι ότι τα Playmobil είναι το παιχνίδι των κοινωνικών συνόλων και όχι των μεμονωμένων προσώπων. Κάθε playmobil μπορεί να υπάρξει όχι μόνο του αλλά ως κομμάτι ενός ευρύτερου συνόλου: καουμπόηδες και ινδιάνοι κι όχι ένας καουμπόης μόνος του, κλέφτες και αστυνόμοι κι όχι ένας μοναχικός ηρωικός αστυνομικός. Γι' αυτό και πάντα μιλάμε για "ΤΑ PLAYMOBIL μου" και ποτέ για "ΤΟ PLAYMOBIL". Μοιάζει σαν τα Playmobil να είναι το παιχνίδι της εποχής της μαζικής κατανάλωσης και της μαζικής διασκέδασης, της εποχής που αποθεώθηκαν τα μεγάλα σύνολα και όπου οι μάζες των απλών ανθρώπων απέκτησαν μια σημασία που δεν είχαν ποτέ στο παρελθόν....Τα Playmobil αποδεικνύουν ότι τα όνειρα ξεφεύγουν από τα κλισέ, ακόμη κι αν χρειαστεί να πάρουν τη μορφή πλαστικών βιομηχανικών προϊόντων. Τώρα που το σκέφτομαι, μου φαίνεται ότι αυτό ακριβώς κάνει τον Χανς Μπεκ μεγάλο δημιουργό: εμφύσησε τη ζωή του ονείρου σε κάτι πλαστικά ανθρωπάκια ύψους μόλις 7,5 εκατοστών....
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 8
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
