| |
| | Ολη μου η αλήθεια |  | | |
Ολη μου η αλήθεια μια χούφτα σκόνη,
καπνός που σκόρπισε στο πρώτο αεράκι
Ολη μου η αλήθεια η ύπαρξή μου
μηδαμινή στιγμή στο χρόνο, σαν θα σβυστεί
πρωινή δροσιά στην πρώτη ηλιαχτίδα
Ολη μου η αλήθεια μία ημέρα, ένα βράδυ
εκείνος ο ζεστός νοτιάς που σε φυσάει
Ολη μου η αλήθεια ένα ακρογιάλι
λουσμένο απ το πορτοκαλί το φως του δειλινού
Ολη μου η αλήθεια η ιστορία
μισή την είπανε, μισή την έμαθα
την ξέχασα στου χρόνου την άλλη την στροφή
Ολη μου η αλήθεια η μουσική
πολύχρωμη, πλανεύτρα,
ταξίδια με ταξίδεψε και ταξιδεύει ακόμα
σύντροφος πιστός μοναδικός
Ολη μου η αλήθεια ένα ψέμα
λόγια που πέταξαν και χάθηκαν στο μακρυνό το χθες
Ολη μου η αλήθεια αυτό το κλάμα
πόνος αβάσταχτος στα μονοπάτια της ζωής
Ολη μου η αλήθεια μια ανεμώνη
σε βράχο απόκρυμνο αγέρωχα ν' αντέχει και να ζει
Ολη μου η αλήθεια ο ψίθυρος του αέρα
μυστικά να μου σφυρίζει μεσ' τη βουή της βαβυλώνας
Ολη μου η αλήθεια η μοναξιά
κατάρα κάποιου μάγου γι' ανέμελο και γελαστό παιδί
Ολη μου η αλήθεια αυτό το γέλιο
ποτάμι γάργαρο σε καταπράσινα λιβάδια
γεμάτα παπαρούνες, μαργαρίτες
κάθε λογής πουλιά
Ολη μου η αλήθεια τα βράδια αυτός ο φόβος
θέλω να τρέξω να κρυφτώ να μη με βρει
είναι εκεί οταν το χέρι σου κρατάω
όταν στα μάτια σε κοιτώ και μυστικά σου λέω σ' αγαπώ
Ολη μου η αλήθεια αυτή η αγάπη
για χρόνια χάνεται, επιστρέφει
με βασανίζει με πονά και με πληγώνει
σαν το νερό απ' τις χούφτες μου γλυστρά
Ολη μου η αλήθεια μια αγωνία μια κραυγή
όταν η ύπαρξή σου με κυκλώνει
κι διέξοδο ζητά μέσ' το κορμί μου
Ολη η αλήθεια μου ένα σου χάδι
ψυχή που ξεκουράζεται στα δροσερά νερά
Ολη μου η αλήθεια οι ελπίδες
μωρά που κόβεται η ανάσα σου
σαν βλέπεις να ορθόνονται
να θέλουν να σταθούν να περπατήσουν
Ολη μου η αλήθεια αυτή η γη
μηδαμινή μπαλίτσα στρογγυλή
όχημα για να μας ταξιδεύει
κύκλους να κάνει στην ζωή
Ολη μου η αλήθεια τα χρόνια που περνούνε
ανθρωποι έρχονται και φεύγουν
ζούνε, ερωτεύονται, πεθαίνουν
μισιούνται, αγαπιούνται, αγκαλιάζονται
ζωές στο κόσμο φέρνουν
ο χρόνος άπιαστος και μεις εδώ
Ολη μου η αλήθεια αυτή η αλήθεια
βογγάει απ' τα στήθη μου να βγει
φωτογραφία που δεν άντεξε στο δυνατό το φως του ήλιου
κάηκε....
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
| | | |
|
Ανώνυμο σχόλιο
<5/1/2005 | είναι πολύ ωραίο κώστα, μπράβο σου...............................................................................anna.S. | | Ανώνυμο σχόλιο
<5/1/2005 | Σε ευχαριστώ Αννα :-) Κώστας | | Ανώνυμο σχόλιο
<5/1/2005 | ΠΟΛΥ ΚΑΛΟ. (Υ.Γ.' Ολη μου η αλήθεια στα λόγια της σιωπής που δε χώρεσαν στις λέξεις.Ότι δεν ακούγεται δε σημαίνει οτι δεν υπάρχει κιόλας.Δε σημαίνει οτι δεν ειναι αληθινό. ) ΓΙΩΡΓΟΣ | | Ανώνυμο σχόλιο
19-06-2005 | Λίγο αργοπορημένο το σχόλιό μου, Κώστα, ένα δάκρυ τα μάτια μου υγραίνει..Δεν έχω λόγια για το ποίημά σου....Ελπίζω να επικοινωνήσεις μαζί μου ξανά...Τούλη | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
