| |
CHЯISTOS P
03-04-2009 @ 00:22 | Εμείς δουλεύουμε για μια δραχμούλα
αυτό που παράγουμε έχει υπεραξία
ο ιδρώτας εκείνου του μοχθεί
είναι τ' αφεντικού η ηδονή...
Και πόσες άλλες αφαρμογές μπορεί κανείς να βρεί στον σκληρό κανόνα της επιβίωσης που αναφέρεις...
Καλημέρα Διογένη ! | | anuya
03-04-2009 @ 04:17 | Καλά το είπες, "κανόνα". Είναι ο "δεύτερος νόμος" που έχω τίτλο σε προηγούμενο ποίημα. | | tarifula
03-04-2009 @ 06:16 | η αληθεια ειναι...οτι ο ανθρωπος τα'χει μπερδεψει λιγο...ασυνειδητα..ηθελημενα..για να'χει υπαρξη η ανυπαρξια του.. | | Γιάννης Χρυσέλης
03-04-2009 @ 15:16 |
κι ο πόνος εκεινού που χάνει
δικήμας είναι μέγιστη ηδονή. ::wink.:: | | anuya
04-04-2009 @ 03:09 | Ταριφούλα, μήπως τά'χει μπερδέψει για να έχει ανυπαρξία η ύπαρξητου? | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
