| |
Η ατμοσφαιρα παγωσε.
Τα τελευταια τιτιβισματα πνιγηκαν,
Εξαφανιστηκαν αναμεσα στα κλαδια.
Καθε εντομο,
ζωο,
Ακομα και οι ανθρωποι εγιναν αφαντοι.
Η φυση εστελνε μηνυματα.
Στην απενεντι πλευρα του παγκακιου το κοριτσι δεν γυριζε να τον κοιταξει.
Ο χρονος κυλουσε.
Πεθαινε με καθε στιγμη.
Δειλα γυρισε το κεφαλι του.
Τα ματια του αναψαν απο ερωτα,
Τα δικα της απο υποψια.
Οταν τα βλεμματα τους συναντηθηκαν,
Ενα συντομο αερακι εκανε κομματια τη σιωπη.
Η μυρωδια της ταξιδεψε μεχρι το προσωπο του,
Τον παρακαλεσε.
Η ζωη εστελνε μηνυματα.
Ο χρονος κυλουσε.
Ο ηλιος κατεβαινε αστραπιαια.
Το συμπαν ειχε συνομωτισει υπερ του.
Μα η ευκαιρια γλιστρουσε σαν αμμος μεσ’ απο τα χερια του.
Το ηξερε.
Πηρε μια βαθια, σιωπηλη αναπνοη.
Αδρεναλινη,
Τεστοστερονη,
Ο ιδιος ο χρονος,
Ολα αρχισαν να κυλουν.
¨Συγνωμη¨ ψυθιρισε,
Και το ¨συγνωμη¨ αιωρηθηκε στον αερα για μια αιωνιωτητα.
Ο ηλιος ετρεχε να κρυφτει.
Τοτε,
Πριν να ειναι πολυ αργα,
Σηκωθηκε,
Εγειρε διπλα της,
Την πηρε στα χερια του,
Την φιλησε.
Το κοριτσι παραλησε στην αγκαλια του.
Δεν αντισταθηκε,
Μα ουτε αφησε τα ροδινα της χειλη να τον ενθαρρυνουν.
Την φιλησε,
Ανελεητα,
Τρυφερα,
Βασανιστηκα.
Το φιλι ηταν εγωιστικο.
Η αγκαλια ηταν καλοδεχουμενη.
Ενα δακρυ σχηματιστηκε.
Το ενα εγινε δυο,
Και τα δυο τρια.
Λουσμενος στο κλαμα σηκωθηκε και ετρεξε.
Καθως η πρωτη σταγονα συγκρουστηκε με το ξερο χωμα,
Η νυχτα εδραιωθηκε για τα καλα.
Τα φυλλα συνεχισαν να πεφτουν,
Ενας σκιουρος εμφανιστηκε πισω απο ενα θαμνο.
Το κοριτσι εμεινε να καθεται στο παγκακι.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 7
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
