| |
Θυμίσου, ένα τσιγάρο ολόιδιο με τα άλλα στο πακέτο
την μάρκα που σε σκοτώνει σιγά σιγά τον καφέ σου τον σκέτο
τα ρούχα που φορούσες και του φίλους που 'χες απέναντι σου
το τσιγάρο μύριζε ουρανό τα μάτια γρασίδι να λιώνει η φωνή σου
το απόλαυσες, σε πόνεσε, σε έκανε κομμάτια
και εσύ μόνος σου να λησμονείς και να θυμάσαι κρύα βράδια
να θυμάσαι παγετώνες χειμώνες, πληγωμένος αετός πανω στο χώμα
ο άνδρας ο πληγωμένος μόνο χορεύει ζεμπεκιές σωστές με ρίγη στο σώμα
Πυρετός στην στροφή πίκρα στην αντάρα
ο έρωτας με τα βέλη να σε βαράει δυνατά
σε νιώθεις να πετάς και πεθαίνεις συνάμα
ο εαυτός σου είναι χαμένος σε πάει σε βασίλεια σκοτεινά
Μόλις την είδες να τρέχει υγρασία τα δύο της πρησμένα μάτια
Του παραδείσου οι πόρτες ανοίξαν άγγελοι στης κολάσεως τα μονοπάτια
και ένιωσα τον Εωσφόρο να με βράζει σε ένα καζάνι
Και εσύ έπεφτες εκεί που τίποτα πια δεν υπάρχει...
Γιατί μόλις την είδες να κλαιει
Γιατί μόλις της είπες θα περάσει
Γιατί μόλις την αγκάλιασες σφιχτά
Γιατί μόλις τώρα τα χαμόγελα έχουν σωπάσει
(ρεφρεν)
Μια ακόμα χαμένη μάχη...Μια ακόμα απογοήτευση
Η κοπέλα που αγαπώ...Δακρυσμένη, εκτώνοση θλίψη και πίεση
Ένας χαμένος πόλεμος...Ένας έρωτας ακόμα ρομαντικός
Ρομαντικός...Γιατί έμεινε για πάντα, μοναχός....
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
