Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
132737 Τραγούδια, 271227 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Λόγια της φωτιάς
 
Τα αυταπόδειχτα τα σφράγιζαν με πόνο
για αυτό αρνιόσουνα επίμονα το χρόνο
κι ήταν ο γύρος τελευταίος στα γραμμένα
περιπλανήθηκες αργά να ‘ρθεις σε μένα
και είσαι εσύ που διασταυρώνεις δυο στενά
μες τον ξεχασμένο λόγο κι όλα νοητά.
Δεν είσαι πια μικρό παιδί σ’ αυτό τον πόλεμο
δένεις στο βλέμμα τη σιωπή με το απρόβλεπτο
δεν τρέχεις πια, γεννάς τις πρώτες τις ιδέες μας
γυρίζεις πίσω, ξεδιπλώνεις τις ημέρες μας.

Κι ήρθαν οι ώρες οι τσιγγάνες και τις έδιωξες
και είπες λείπω σ’ ένα όνειρο που έπλασες
κι αν ήταν ψέμα το γεννούσε η χαρά μας
δεν επιστρέφονται τα κέρινα φτερά μας.
Μένεις εδώ και σε φυλάνε εφτά κύκλοι
με τρεις ευχές τα αυτονόητα κι οι μύθοι
και στη φωτιά θα εμπιστευτείς ένα βασίλειο
και λες τραγούδι θες να γράψεις για τον ήλιο.

Κρύψε στα όνειρα δυο δρόμους να περνάς
πέρα απ’ τους ρομαντικούς τους κόσμους τι ξαναρωτάς
με το πόμολο την πόρτα ήσυχα κτυπάς
τα απρόφερτα τα λόγια, λόγια της φωτιάς
δέσε τα χέρια μας αυτή είναι η γιορτή
δε θα βιαστώ προσμένω κάτι ν’ ακουστεί.
Λήγει απόψε η τελευταία οφειλή μας
μέσα στη γη, μες την καρδιά η προσευχή μας
λήγει και αύριο θα είναι όπως παλιά
μέλλον αβέβαιο χωρίς μια σταθερά.




 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 5
      Στα αγαπημένα: 0
 
   

 Ταξινόμηση 
       Συλλογή
      Ανασύρω
      Κατηγορίες
      Έρωτας & Αγάπη
      Ομάδα
      Αταξινόμητα
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

Εμπνευστείτε κι αφήστε τους άλλους να ανησυχούν.
 
**Ηώς**
05-04-2009 @ 14:18
Μένεις εδώ και σε φυλάνε εφτά κύκλοι
με τρεις ευχές τα αυτονόητα κι οι μύθοι

ΕΙΣΑΙ ....ΥΠΕΡΟΧΗ!, ΔΕΝ ΈΧΩ ΛΟΓΙΑ!
ΜΑΡΙΑ ΝΕΦΕΛΗ
06-04-2009 @ 02:39
Κι ήρθαν οι ώρες οι τσιγγάνες και τις έδιωξες
και είπες λείπω σ’ ένα όνειρο που έπλασες
κι αν ήταν ψέμα το γεννούσε η χαρά μας
δεν επιστρέφονται τα κέρινα φτερά μας.
Καλή σου εβδομάδα!
Από μας εξαρτάται! ::yes.:: ::blush.:: ::yes.::
Γιάννης Χρυσέλης
06-04-2009 @ 06:28
::wink.:: ::yes.::
χρηστος καραμανος
06-04-2009 @ 13:15
Κρύψε στα όνειρα δυο δρόμους να περνάς
πέρα απ’ τους ρομαντικούς τους κόσμους τι ξαναρωτάς
με το πόμολο την πόρτα ήσυχα κτυπάς
τα απρόφερτα τα λόγια, λόγια της φωτιάς
δέσε τα χέρια μας αυτή είναι η γιορτή
δε θα βιαστώ προσμένω κάτι ν’ ακουστεί.
Λήγει απόψε η τελευταία οφειλή μας
μέσα στη γη, μες την καρδιά η προσευχή μας
λήγει και αύριο θα είναι όπως παλιά
μέλλον αβέβαιο χωρίς μια σταθερά.


::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
Θεοδώρα Μονεμβασίτη
06-04-2009 @ 13:36
"...μέλλον αβέβαιο χωρίς μια σταθερά".
Θέλω να πω κάτι για την τελευταία μου φράση.

Υπάρχουν σταθερές που στην πορεία χάνονται
γιατί δεν ήταν τόσο πάγιες όσο έδειχναν.
Η ζωή δείχνει ότι πολλά πράγματα αλλάζουν
σε χώρες, συστήματα, κοινωνίες και ήδη πολλά
από τις παλιές σταθερές περνούν στο παρελθόν οριστικά.
Αυτό σημαίνει ότι η εσωτερική ζωή στηρίζεται σε άλλες αξίες
και δεν είναι τυχαίο που η πορεία μοιάζει αβέβαιη
γιατί έτσι είναι στο βάθος.

Ίσως ο μεγάλος ψυχολογικός γυμναστής δε θέλει για μας σταθερές.
Υπάρχουν βέβαια και σταθερές με άλλη σημασία όπως η αγάπη.
Δεν μιλώ για αυτό.

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο