| |
[align=center]
Έλα, πάρε τις έγνοιες μου
και τη βρωμιά μου πλύνε
της παγωμένης μου καρδιάς
ζεστός μανδύας γίνε.
Κι όπως θα ρέεις διάφανο
επάνω στην ψυχή μου
συγχώρα με αν μοιράζομαι
με άλλες το κορμί μου.
Κι όπως θα ρέεις ήσυχα
στις εκβολές της λήθης
συγχώρα με αν μαγάρισα
την ομορφιά της κοίτης.
Ύστερα γίνε σύννεφο
μιας άνοιξης ημέρα
πάρε του ήλιου την πνοή
και πέτα στον αέρα.
Και τέλος να γενείς πηγή
να ξεδιψάς τη νιότη
κι όσους τα πάθη σβήσανε
να τους μεθάς με γνώση.
[/align]
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
