stixoi.info: Δως μου

			Σύνδεση	Εγγραφή	Πλαίσιο χρήσης
	132744 Τραγούδια, 271239 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις

Δως μου

Σβήσε μου το φόβο με την ατράνταχτη λάμψη της αυγής σου
Στα χείλη μου είναι ακόμα τα φιλιά σου
Ανάλαφρα αγέρια,τρίλιες της αυλής σου
Διαμάντια του κορμιού σου φτιαγμένα απ’την καρδιά σου

Προφέρω τ’όνομά σου στην άκρη της ζωής μου
Σαν έρχονται τ’αστέρια να πιούν νερό του φεγγαριού
Κι αναριγώ βουβός μες στα σκοτάδια της πύρινης φυλακής μου
Χάνοντας κάθε ίχνος του ταραγμένου μου παλμού

Λύκοι μου τραγουδούν σε μαύρα παραγώνια
Με μουσικές δίχως χορδές και με φωνές σφαγμένες
Φίνος βοριάς φυσάει με σκόνη και με χρόνια
Δήμιος μου ρουφάει το αίμα και χαρακιές τραβάει αγριεμένες

Δώσε μου αγάπη τα δάφνινα σου χέρια
Φτάνει ν’αγγίξω του έρωτά μας τον σφυγμό
Για να δώ πως όλα φυγάνε και πάνε του καημού δρεπάνια και μαχαίρια
Για να βγώ απ’το γύψινο θλιμμένο μου ουρανό

Κοίτα τον πόθο την αγωνία ενός απολιθωμένου κόσμου
Που δεν βρίσκει μήτε τον τόνο του πιο άνευρου λυγμού
Κοίτα την άυλη μορφή που ψάχνει στο κενό και δώς μου
Μια σταγόνα μονάχα της αγάπης σου και τα φτερά του πρώτου περιστεριού


		Στατιστικά στοιχεία
	Σχόλια: 12 Στα αγαπημένα: 0


		Ταξινόμηση
	Κατηγορίες Αταξινόμητα Ομάδα Αταξινόμητα

Επιλογές

	Κοινή χρήση facebook
	Στα αγαπημένα
	Εκτυπώσιμη μορφή
	Μήνυμα στο δημιουργό
	Σχόλια του μέλους
	Αναφορά!

ΜΑΡΙΑ ΝΕΦΕΛΗ 06-04-2009 @ 02:19	Λύκοι μου τραγουδούν σε μαύρα παραγώνια Με μουσικές δίχως χορδές και με φωνές σφαγμένες Φίνος βοριάς φυσάει με σκόνη και με χρόνια Δήμιος μου ρουφάει το αίμα και χαρακιές τραβάει αγριεμένες.... Καλή εβδομάδα! Νάσαι καλά! ::yes.:: ::up.::
Yol 06-04-2009 @ 03:09	Τα δάφνινα χέρια της αγάπης, οι σφαγμένες φωνές των λύκων, ο γύψινος ουρανός, ο απολιθωμένος κόσμος... Λίγες λέξεις - χίλιες εικόνες.
gerontas 06-04-2009 @ 03:25	προσκυνω την χάρη των λέξεων σου
Ναταλία... 06-04-2009 @ 03:50	Λύκοι μου τραγουδούν σε μαύρα παραγώνια Με μουσικές δίχως χορδές και με φωνές σφαγμένες Φίνος βοριάς φυσάει με σκόνη και με χρόνια Δήμιος μου ρουφάει το αίμα και χαρακιές τραβάει αγριεμένες Ζωγραφησμένος καμβάς τα ποιήματα σου Άντη ::yes.:: ::theos.:: ::1255.::
elpidakwstopoulou 06-04-2009 @ 04:22	Κοίτα τον πόθο την αγωνία ενός απολιθωμένου κόσμου Που δεν βρίσκει μήτε τον τόνο του πιο άνευρου λυγμού Κοίτα την άυλη μορφή που ψάχνει στο κενό και δώς μου Μια σταγόνα μονάχα της αγάπης σου και τα φτερά του πρώτου περιστεριού πανέμορφο !! καλημέρα Αντη !!! ::up.:: ::yes.::
oneirodromio 06-04-2009 @ 04:31	::up.:: ::smile.:: ::up.::
tarifula 06-04-2009 @ 04:39	Για να δώ πως όλα φυγάνε και πάνε του καημού δρεπάνια και μαχαίρια Για να βγώ απ’το γύψινο θλιμμένο μου ουρανό ::up.:: ::yes.::
Helene52 06-04-2009 @ 05:41	Κοίτα τον πόθο την αγωνία ενός απολιθωμένου κόσμου Που δεν βρίσκει μήτε τον τόνο του πιο άνευρου λυγμού Κοίτα την άυλη μορφή που ψάχνει στο κενό και δώς μου Μια σταγόνα μονάχα της αγάπης σου και τα φτερά του πρώτου περιστεριού Για άλλη μια φορά ...προσκυνώ τη γραφή σου .... ::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
Γιάννης Χρυσέλης 06-04-2009 @ 05:55	::wink.:: ::smile.::
peiraiotissa 06-04-2009 @ 06:01	Μια σταγόνα μονάχα της αγάπης σου και τα φτερά του πρώτου περιστεριού Συμφωνώ... ::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
Ιππαρχος 06-04-2009 @ 07:42	Σαν έρχονται τ’αστέρια να πιούν νερό του φεγγαριού φοβερή εικόνα φίλε μου
χρηστος καραμανος 06-04-2009 @ 08:12	Κοίτα τον πόθο την αγωνία ενός απολιθωμένου κόσμου Που δεν βρίσκει μήτε τον τόνο του πιο άνευρου λυγμού Κοίτα την άυλη μορφή που ψάχνει στο κενό και δώς μου Μια σταγόνα μονάχα της αγάπης σου και τα φτερά του πρώτου περιστεριού ΠΟΛΥ ΩΡΑΙΟ!!! ::theos.:: ::theos.:: ::theos.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο