| |
| | Το τραγούδι του αμετανόητου καπνιστή |  | | | Καθότι είμαι φανατική αντικαπνίστρια (πάσης φύσεως τσιγάρων - για να εξηγιόμαστε) και υποφέρω η παθητικιά από τα τσιγάρα σας, το αφιερώνω σ' όλους τους αμετανόητους καπνιστές | | |
ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΟΥ ΑΜΕΤΑΝΟΗΤΟΥ ΚΑΠΝΙΣΤΗ
Φουμάριζα σα θεριακλής
κι ήμουν σαν τσιμινιέρα
μα χτες μου το 'παν οι γιατροί:
"δε πάει παραπέρα..."
Και παίρνω την απόφαση
να κόψω το τσιγάρο,
μα ξάφνου εκεί που το 'σβηνα
τρακάρω με το Χάρο
Ποιος είσαι εσύ; τον ερωτώ
μου λέει "με λένε Χάρο!
θέλω δυο λόγια να σου πω....".
του λέω "κάνε τσιγάρο!".
Τι κάνεις κοριτσάκι μου
και θες να σταματήσεις
το τσιγαράκι που κρατάς
και λες πως θες να ζήσεις;
Και τι να κάνω Χάρε μου
που λέω θα τα τινάξω
μόλις ανέβω δυο σκαλιά;
μου ήρθε να τον κράξω!
Μπουκώνει το λαρύγγι μου,
μαυρίζει το πνευμόνι,
κι έχω για μόνη άθληση
το τάβλι στο μπαλκόνι;
Και πως θα μοιάζει η ζωή
μέχρι να τα τεζάρεις,
αν σταματήσεις τη χαρά
που νιώθεις σαν φουμάρεις;
Πως θ' απολαύσεις τον καφέ
χωρίς το τσιγαράκι,
δε θα σου λείψει το άτιμο
μετά από το φαγάκι;
Και όπως ξέρουμε όλοι μας
το πιο ωραίο πράγμα
είναι ένα ποτάκι πριν
κι ένα τσιγάρο αντάμα!
Κι ύστερα τι φαντάζεσαι;
όλοι οι τεκετζήδες
στον Άδη θα γλεντοκοπούν
κι όλοι οι μερακλήδες
Θα 'χουν στρωμένο αργιλέ
και τούρκικο χαρμάνι
θα παίζουνε τα όργανα
θα καίει το λιβάνι
Κι εγώ που αγάπησα πολύ
το Μάρκο τον αλάνη
τράβηξα δυο ρουφηξιές
από καλό χαρμάνι
Και ΄κει το ξανασκέφτηκα
και μέχρι να τα φτύσω
θα 'χω το τσιγαράκι μου
και δεν θα το αφήσω
Κι όταν θα έρθει η ώρα μου
να ξαναδώ το Χάρο
θα μου 'χει θέση κρατηθεί
μες σε τεκέ μεγάλο
Θα 'ναι η Ρόζα, ο Ρούκουνας
η Μπέλλου κι ο Τσιτσάνης
και δε θα 'μείνει στον τεκέ
κανένας μας χαρμάνης
Και τότε ξανασυζητώ
το θέμα με το Χάρο
και πάνω στη συζήτηση
κάνουμε και τσιγάρο.-
Γράφτηκε το Φεβρουάριο 2006
ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟΥ
ΠΕΡΙ ΑΝΕΡΓΙΑΣ [2].
07-04-2009 @ 12:54
Αυτό είναι το ελληνικό κράτος - να το χαιρόμαστε!... Είμαι άνεργη από το 2000, απολυμένη εργοστασίου κλωστοϋφαντουργίας. Είμαι 52 ετών, ψάχνω συνεχώς για εργασία και αναρωτιέμαι καθημερινά: που είναι η κρατική μέριμνα; Έχω εργαστεί αυτόν τον καιρό κατά διαστήματα για μερικούς μήνες και μετά βρίσκομαι πάλι κάτω από το φάσμα της ανεργίας.... Τέλος Αυγούστου του 2008 τελείωσα ένα σεμινάριο (το μοναδικό στα 9 χρόνια που είμαι άνεργη) σε ΚΕΚ και σήμερα που σας γράφω, 7 μήνες μετά, δεν έχω πάρει τα χρήματά μου. ΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΑΝΩ ΕΓΩ; Ας μου απαντήσει κάποιος. Από το METRO 07/04/2009 Μια συνηθισμένη κραυγή απόγνωσης στην ελληνική κοινωνία του 2009....
» ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΜΙΚΡΟΥΣ ΠΟΥ ΟΝΕΙΡΕΥΟΝΤΑΙ ΝΑ ΓΙΝΟΥΝ "ΜΕΓΑΛΟΙ"
07-04-2009 @ 13:35
Ο "μικρός" και ο "μεγάλος" είναι δύο έννοιες ανοιχτές στους ρόλους και στις ταυτότητες. Είναι αλήθεια ότι ο κόσμος αυτός - για τους απαισιόδοξους ακόμα περισσότερο - είναι γεμάτος από ανισότητες και κατάφωρη αδικία. Ο ισχυρός χρησιμοποιεί την ισχύ του σε βάρος του αδύναμου, θεωρώντας δικαίωμα αλλά και υποχρέωσή του να υιοθετήσει τη συμπεριφορά που αρμόζει σε έναν ισχυρό. Κρίνει και πράττει κατά το δοκούν, αλαζονικά και υπερφίαλα. Ακόμα και εάν δεν είναι στην πρόθεσή του να ταλαιπωρήσει, να χλευάσει, να αδικήσει τον άλλον, και μόνο η σθεναρή προάσπιση των συμφερόντων του αρκεί για να παραβλέψει όσους είναι από κάτω του. Έτσι ξεκινάει το στείρο και άγονο παιχνίδι των ενηλίκων προς την επικράτηση. Έτσι δολοφονούνται η φαντασία, η ορμή, ο έρωτας και η συνύπαρξη. Από ένα φόβο. Και έτσι ο "μικρός" αλλά και ο "μεγάλος", που σκόνταψε σε κάποιον μεγαλύτερο, μετατρέπεται αίφνης σε αδύναμο στόχο του συστήματος και των κοινωνιών. Αλλά για να φοβηθείς και να αλλοιώσεις την ψυχή σου με όλα αυτά, πρέπει να πιστεύεις ότι είσαι αδύναμος. Αυτή την εκπαίδευση την παρέχουν πολύ οργανωμένα τα σχολεία όλων των χωρών, οι θρησκείες της υποταγής και του φόβου, οι καλά στελεχωμένες και υψηλά αμοιβόμενες εργασίες, σχεδόν όλοι οι γονείς, στην προσπάθειά τους να δημιουργήσουν ελεγχόμενα τέκνα, ικανά να επιβιώσουν τουλάχιστον. Στον αντίποδα, υπάρχει πάντα ο καλλλιτέχνης και ο πνευματικός άνθρωπος, στην πιο υψηλή και ιδανική του μορφή. Ο άνθρωπος της ελευθερίας, των ιδανικών, της πίστης στην ανθρώπινη δύναμη, στη φιλία και στη δημιουργία. Αυτός ο άνθρωπος δεν αισθάνεται ποτέ αδύναμος, δεν αισθάνεται ποτέ μικρός. Το σύστημα δεν έχει κατορθώσει να του αλλοιώσει τα βασικά χαρακτηριστικά: δεν διανοείται να πάψει να ονειρεύεται και να πετυχαίνει το στόχο του, άσχετα με τις τρικλοποδιές και τα εμπόδια. Αυτός ο τύπος Ανθρώπου δεν έχει ηλικία, αυτή η χώρα δεν έχει μέγεθος, αυτός ο εργαζόμενος δεν έχει βαθμό, αυτός ο φίλος δεν γίνεται απλώς γνωστός. Είναι μια κάστα ομοειδών που κυκλοφορούν αναμεσά μας. Συνάντησα πολλούς τέτοιους "μικρούς", μαζεμένους στην Tale Modern του Λονδίνου την προηγούμενη Πέμπτη και την Παρασκευή. Ήταν παιδιά από πολλές χώρες του κόσμου, που συμμετείχαν σε ένα διεθνές πρόγραμμα ζωγραφικής. Τα έργα και οι προσωπικές ιστορίες τους αποδεικνύουν ότι ο αγώνας δεν είναι άγονος. Η Μ. από τη Μεγάλη Βρετανία είναι ένα ήσυχο και πολύ έξυπνο κορίτσι, τέκνο μιας πολυμελούς οικογένειας που δεν είναι το ιδανικό της πυρηνικής. Έχει 4 αδέλφια. Η μητέρα της την έχει επιφορτήσει με το δύσκολο έργο του παιδιού-γονέα. Έχει περισσότερες ευθύνες από ό,τι θα έπρεπε για την ηλικία της, ενώ δεν την άφηναν καθόλου και ποτέ να ζωγραφίζει. Έλαβε μέρος σ' αυτό το πρόγραμμα με τη βοήθεια της δασκάλας της, όπου και κέρδισε το πρώτο βραβείο. Η Μ. μετά το βραβείο δεν κέρδισε μόνο την αναγνώριση αλλά και χρόνο για να ζωγραφίζει. Της αναγνωρίστηκε ένα δικαίωμα μετά από αγώνα, κάτι που για άλλους είναι αυτονόητο. Ο P. και ο S. κατάγονται από την Κολομβία. Δημιούργησαν μια εξαιρετική κατασκευή που την ονόμασαν "Η φωλιά". Ο έλεγχος του αεροδρομίου τους έκανε "φύλλο και φτερό" το έργο εξαιτίας της καταγωγής τους. Το ενδεχόμενο να μετέφεραν ναρκωτικά ήταν για τους Βρετανούς εξαιρετικά υψηλό. Οι δύο νεαροί καλλιτέχνες δεν πτοήθηκαν. Απλώς χρειάστηκαν άλλη μια νύχτα για να επιδιορθώσουν το έργο, που τους χάρισε μια πρωτόγνωρη καταξίωση. Η νικήτρια από το Πακιστάν δεν μπόρεσε να ταξιδέψει. Το βρετανικό κράτος δεν της έδωσε βίζα, όπως είχε κάνει και τα δύο προηγούμενα χρόνια με άλλα παιδιά από το Πακιστάν. Δυστυχώς δεν μπόρεσε να δει με πόση υπερηφάνια κοιτάζαμε όλοι εμείς το έργο της. Ούτε μπόρεσε να μάθει τι είναι η Tale Modern. Προς το παρόν τουλάχιστον. Γιατί γι' αυτήν υπάρχει ήδη μια ανοιχτή βίζα για όλους τους τόπους. Η τέχνη είναι πάντα το καλύτερο διαβατήριο προς την ελευθερία... Από τη σημερινή City Press...
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 16
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
| | ΑΝ ΜΑΣ ΠΕΘΑΝΟΥΝ ΘΑ ΠΕΘΑΝΟΥΜΕ ΜΕ ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ ΨΗΛΑ | | | |
|
La Petite
07-04-2009 @ 04:15 | Διαβάστε στο ημερολογιό μου για το ρόλο της γαστρονομίας στον Asterix, ένα σχόλιο περί ανεργίας και ένα άρθρο για τους μικρούς που ονειρεύονται να γίνουν "Μεγάλοι" και πάντα θα ονειρεύονται σε πείσμα των καιρών... Επίσης διαβάστε για το κλείσιμο του μουσικού εργαστηρίου του Ross Daly (με χθεσινή ημερομηνία..) ::cool.:: | | Συλλογος Ερωτεωμενων και φιλων
07-04-2009 @ 04:39 | μελος του συλλογου ειναι οποιοσδηποτε ερωτευμενος η φιλος ερωτευμενου...σχεδον ολοι μας δηλαδη! | | DEPRINA
07-04-2009 @ 04:44 | γεια σου Ειρήνη μου με το απίστευτο ποίημα σου
::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | | Aris4
07-04-2009 @ 05:09 | Τι κοπτεσαι πως εισαι φανατικη αντικαπνιστρια Ειρηνακι μου ??? ::laugh.::
Εδω ειναι φως φαναρι πως εισαι λατρης του lifestyle !!! ::yes.::
Κι ο Χαρος μαρτυρας !!!!!!!! ::razz2.:: | | ΜΙΤΣΕΦ
07-04-2009 @ 05:49 | ...κι οταν γινει γοπα κερασμα στο χαρο οταν ερθει η ωρα και τονε τρακαρω......
Γεια σου ειρηνη.... | | Celestia
07-04-2009 @ 06:05 | ::laugh.:: ::laugh.:: ::laugh.::
Νασαι καλα με εκανες και γελασα αν και ηταν λιγο μακαβριο.
Ομως πολυ ωραια δοσμενο!
| | daponte
07-04-2009 @ 06:07 | Είσαι αστέρι! ::up.:: ::yes.:: | | χρηστος καραμανος
07-04-2009 @ 06:08 | Θα 'ναι η Ρόζα, ο Ρούκουνας
η Μπέλλου κι ο Τσιτσάνης
και δε θα 'μείνει στον τεκέ
κανένας μας χαρμάνης
Και τότε ξανασυζητώ
το θέμα με το Χάρο
και πάνω στη συζήτηση
κάνουμε και τσιγάρο.-
::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | | CHЯISTOS P
07-04-2009 @ 06:10 | Θα το σκεφτώ πάρα πολύ
ποια_απόφαση να πάρω
αν θα το κόψω δηλαδή
ή αν θα το φουμάρω
το κάπνισμα είναι χολή
καπνίζω σαν φουγάρο
μάλλον θα πάθω εμβολή
νωρίς θα τα τεζάρω,
αν συνεχίζω το βιολί
και δεν φοβάμαι χάρο…
Το ‘χω στο στόμα σαν ..βιολί
και δεν το ρεγουλάρω
είναι η σκέψη μου θολή
και τον κακό μου φλάρο
---------------------------------
το κόβω, τέλος ! Οι λωλοί
ας το φορούν κολάρο,
Είμ’ ισχυρός, μ’ επιβολή….
Μα…, ας κάνω ένα τσιγάρο !...
Με τον πόνο μας παίζεις ??? | | akolouthos
07-04-2009 @ 07:07 | Ποιος είσαι εσύ; τον ερωτώ
μου λέει "με λένε Χάρο!
θέλω δυο λόγια να σου πω....".
του λέω "κάνε τσιγάρο!".
::up.:: ::up.:: ::up.:: | | Malibu
07-04-2009 @ 07:46 | και γαμωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωω ::up.::
| | swordfish
07-04-2009 @ 10:32 | Γειά σου Petite με τα ωραία σου!!! ::yes.:: ::up.:: | | TAS
07-04-2009 @ 13:01 | μαζί σου . . ::smile.:: | | tarifula
07-04-2009 @ 17:36 | καθοτι φανατικη τσιμινιερα...κατσε να κανω ενα τσιγαρο πρωτα..να το σκεφτω....
::whist.::
λοιπον...το σκεφτηκα...δε πα να λετε.... ::up.:: ::hug.:: | | La Petite
04-05-2009 @ 06:41 | Μεγάλο σουξέ βλέπω το τραγουδάκι! Να δω τώρα από 1η Ιουλίου τι θα κάνετε που θα σας τα κόψουν όλα!!! | | Αταξίδευτος
09-05-2014 @ 12:29 | Αχα!!!!!!!!!!!!!!
Πρώτη, πρώτη!!!!!!
Εύγε Ειρήνη, και σ' ευχαριστώ και για τα σχόλια επίσης!!!!
::rock.:: ::rock.:: ::rock.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
