| |
Κάθε βράδυ του Ηρώδη ο στρατός
φτιάχνει τείχη γύρω γύρω να σε κλείσει
το φεγγάρι συμμετέχει σιωπηλό
για το όνειρο αυτό ποιος θα μιλήσει;
Ποιος θα πει για τον ατέλειωτο καημό
που απλώνει μες το πλήθος σα λιβάνι
στις καρδιές φωλιάζει ψεύτικος θεός
πόνος, θλίψη στη νυχτιά και πυροφάνι.
Μαύρα άλογα ξυπνούν τον εφιάλτη
θυμός και χνώτα μια ανάσα, μια ορμή
πέταξες τα μεταξωτά και φόρεσες λινάρι
με λέξεις άντεξες και φύλαξες ευχή.
Νόμιζες πως δεν μπορείς μα τ’ όνειρο διασχίζεις
κτίζω κρυφά μια εκκλησιά μόνη να προσκυνήσεις
σε είδαν μάγισσες ξανά, ν’ αρπάζεις χαλινάρι
σφίγγεις καλά τη ζώνη σου στην κάθε σου φυγή.
Κάθε πρωί γυρνάς εδώ και δένεις τα άλογά σου
να σπάσεις χρόνια προσπαθείς την ένοχη σιωπή
λέξεις υφαίνουν τη ζωή μες τα παράλογά σου
δόρυ κι ασπίδα σήκωσες και χώμα πριν με δεις.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 0
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
