| |
Φύκια, νερά κι αποκαΐδια στην πλώρη ανεβαίνουν,
εχθές σαλπάρανε με αντάρα, παγωνιά
και τα φανάρια της Αθήνας τρεμοφέγγουν
μ’ αρρωστημένο φως μες στον βοριά.
Οι ναυτικοί μονολογώντας στην σκιά
τους πιάνει τρέλα, καθώς λένε οι επαρχιώτες,
για να ξεχνάνε και ν’ αλλάζουν τα παλιά
πίνουν, καπνίζουν και μιλούν για ιδιώτες.
Ποιος ξέρει, ποιος, τι κουβαλούν μες στην καρδιά,
ποια αγάπη ξένη τον πόνο τους θεριεύει
και ποια μορφή κρατάει στην σκέψη συντροφιά
και ποια μορφή γι’ αυτούς στον χάρτη θα γυρεύει.
Τούτη την ώρα όλα θα σβήσουν, θα χαθούνε,
το πλοίο έφυγε και πίσω δεν γυρνά
σαν τις ευχές που δεν θα εκπληρωθούνε,
σαν την ελπίδα που δεν χαμογελά.
Στεριές περνούν και φεύγουνε, μα Ιθάκη δεν εφάνη
και τα ειπωμένα μυστικά τον νου τους τριβελίζουν,
ήρωες είναι αφανείς, του ονείρου τους ζητιάνοι
κι αφού μπαρκάρουν χάνονται και πίσω δεν γυρίζουν.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
