| |
Πες μου τι ψάχνεις που δεν το χει αυτή η πόλη
αύρα της θάλασσας και λόγια που αγαπάς
σβήνω την ώρα που 'ναι γνώριμοι οι ρόλοι
κάνω πως άκουσα εκείνο που ρωτάς.
Μα τι ψάχνεις, στην αγάπη φεύγει ο δρόμος
σκαλοπάτι βυθισμένο στη φωτιά
μακριά κι από το πλήθος νόθος πόνος
τούτη η ώρα που ανασαίνει μας ξεχνά.
Δεν ήταν γνώριμη η σκέψη για θυσία
τη φέρνει ο άνεμος στην άδεια σου ακτή
σκέψεις που διώχνανε μακριά τα μεγαλεία
στα δυο σου μάτια να δοθούν σαν εντολή.
Μα δε σου μοιάζει αυτή η λύπη και τη διώχνεις
δίκιου και άδικου απάντηση ζητάς
το κύμα αέναο κι απάτητοι οι τόποι
να φέρνει βόλτες η ματιά σου σα σκοπιά.
Δε μου φτάνει να πιστέψω σ’ ένα χάδι
σ’ αυτό το άρωμα του ρόδου που φοράς
στερνή φορά κι ήρθε το πρόωρο σημάδι
πόρτες ανοίγεις μυστικές και τις φυλάς.
Δίχως βιάση, δίχως ίχνη θα βαδίσω
να σφαλίσω κάθε βήμα απ’ το μετά
σκέψεις και άμμος, τη στιγμή να τη χαρίσω
διώχνω τις ώρες να μιλήσω σιωπηλά.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
