Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
132744 Τραγούδια, 271239 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 ερημιά
 
Μυθομανείς αεροπόροι συμβαδίζουνε
Σε στράτες ξένες φωτεινές από τ’ αστέρια
Και μαυρισμένες οι ψυχές όλες γνωρίζουνε
Ιθαγενείς αεροπόρους με μαχαίρια
Του ουρανού ο κήπος πλησιάζει
Ντυμένος στ’ άσπρα και με ομίχλη σκεπασμένος
Να ζεσταθεί από τη συννεφιά τρομάζει
Και μένει πάντα σκοτεινός και ξεχασμένος
Τον προσπερνούν παίρνοντας λάμψη απ’ τη δική του
Και η ερημιά έχει τον θάνατο τρομάξει
Που αναζητά πάντα ζωή για να μπορέσει
Μες του αιώνες των αιώνων να υπάρξει.



 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 1
      Στα αγαπημένα: 0
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Αταξινόμητα
      Ομάδα
      Αταξινόμητα
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

Πολλά μπορούσε τίποτα δεν έκανε και έζησε περιμένοντας να ζήσει
 
Yol
09-04-2009 @ 05:30
Το χω διαβάσει αρκετές φορές από χτες και πάντα καταλήγω στο ότι εννοείς πως μόνο η ερημιά νικάει το θάνατο, γιατί ο θάνατος τρέφεται από τη ζωή. Θα ήθελα πραγματικά να το καταλάβω, γιατί οι στίχοι σου μου έκαναν εντύπωση...
Καλή μέρα να έχεις.

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο