| |
Μπορώ τώρα να παραπονεθώ
Σ’αυτό τον τόπο δεν βρήκα αυτό που ζητούσα
Με θλίβει να είμαι στην όχθη εδώ
Να σβήνει ο παλμός του ρυθμού μου χωρίς εκείνη που λαχταρούσα
Με το μέτωπο στο χώμα και τη σκέψη ψηλά
Στα μονοπάτια του χρόνου σε καινούργια τοπεία
Για ένα ώριμο ήλιο για την αρχαία χαρά
Ψάχνει η ζωή μου την επιθυμία
Γυναίκα λουλούδι που σε κήπους μακρυνούς ανθείς
Τα ρόδα σαν την παρθένα σάρκα σου μοιάζουν τρυφερά
Με το λεπτό αδιόρατο άρωμά τους τη νοσταλγία της ζωής
Γεμάτα θρόους και βάλσαμο αστράφτουν στη δική σου ματιά
Γυναίκα αγάπη ,δεν είσαι εσύ ο νωπός καημός μου
Που η νύχτα ακουμπάει στο μάγουλό μου
Είσαι εσύ ο αγνός κρυμμένος θησαυρός μου
Που ανασταίνει απ’την καταχνιά τ’όνειρό μου
Σκίζω τις φλέβες μου και γεμίζω την τρέλλα μου με μια λέξη
Δίχως το κροκοδείλιο κοκκίνισμα ,δίχως ντροπή φωνάζω σ’αγαπώ
Και μόλο που ξέρω πως η ψυχή μου δεν θ’αντέξει
Πως δεν έχει χυμό,ούτε πηλό,ξέρω πως πάντα θα ξαναζεί στο σ’αγαπώ
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
