| |
| | Το πιόνι της μοίρας |  | | |
Βραδυά και πάλι μαγική,
ακούω της ώρας τη φωνή.
Ανάσα που βγαίνει αργή, κοφτή,
καρδιά που χτυπάει, νοχελική.
Ακούω του ήχου τη φωνή,
εκείνον που σπάει τη σιωπή.
Αυτόν που στ' αυτιά μου ψυθιρίζει,
λόγια το ανέμου μουρμουρίζει.
Ο ύπνος χάθηκε, δεν λέει να 'ρθεί
και πάλι μ' αφήνει μοναχή.
Μέσα στη σκέψη μου να βρω θαλπωρή,
στο άψυχο σώμα μου να βρω τη ζωή.
Αέρα δεν πέρνω, θα πνιγώ.
Πως ανασαίνω ακόμα απορώ.
Δεν νιώθω, δεν βλέπω, δεν μπορώ να σκεφτώ
νομίζω πεθαίνω μα ξέρω πως ζω.
Της μοίρας παιχνίδι, στρατηγηκό,
το πιόνι της είμαι σε άδειο ταμπλό.
Δεν έχει κανόνες, δεν έχει ορισμούς
κι αυτούς που νικάνε τους θέλει νεκρούς.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | Fox | | | |
|
ΜΙΤΣΕΦ
09-04-2009 @ 06:38 | πολυ ωραιο.... | | Nikos Krideras
09-04-2009 @ 07:17 | πολύ καλό καί διαφορετικό ! ::up.:: ::up.:: ::up.:: | | ΝΙΚΟΣ P
09-04-2009 @ 10:25 | ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΚΑΛΟ!!! ::up.:: | | Γαιος Παπυρους
09-04-2009 @ 10:31 | ::up.:: ::up.:: ::up.:: Eξαιρετικους | | idroxoos
09-04-2009 @ 12:25 | Δεν νιώθω, δεν βλέπω, δεν μπορώ να σκεφτώ
νομίζω πεθαίνω μα ξέρω πως ζω.
::wink.:: ::up.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
