| |
Σε ενός ονείρου τη σκιά
που αναμοχλεύει τα παλιά
θα σε ζητήσω
μέσα στης νύχτας τη σιωπή
προτού το νήμα μου κοπεί
να σ' αντικρίσω
Κι ας γίνει χώμα το κορμί
φτάνει μονάχα μια στιγμή
να μου γελάσεις
το στόμα θα ποτίσω εγώ
με το πιο αθάνατο νερό
μη μου γεράσεις
Αγάπη αέναη του νου
πληγή μη γίνεσαι ουρανού
κι ώχρα σελήνης
βάψε τα μάτια πράσινα
και κόκκινα τα δάχτυλα
κι έλα να μείνεις.
Μα πάλι αν μου το αρνηθείς
με ενός ονείρου να ντυθείς
απόψε σάλι
σε περιμένω άλλη βραδιά
και μέχρι τότε την καρδιά
ντύνω με ατσάλι
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
